⁂
ԽԷՅՈ ԷԼ ՏՒՆ ԷԼ ԷՍէՏԻն երբ կապրէր, նշ անաւոր մարդ էր։ Ցետ մահու, դարձաւ աւելի նշանաւոր։
Երբ կ*ապրէր, խիստ աղքատ էր։ Ուսուցիչ էր։ Այն հազուագիւտ արաբներէն էր, որոնք կր տիրապետ էին արաբական հարուստ լեդուի նրբութ՜իւ ններու ն։
կերեւի, աղքատ մարգը որքան ալ նրբութիւ ն ներ է հասկնայ, պաշտպան չունենար։ Ւնչպէս փոքր ժողովուրդներ...
Երբ մահացաւ, հարուստ ժառանգութիւն մր թողած էր։ Վերջապէս հարստութիւն էր։ Մարզիկ այդ հարստութեան վրայ վազեցին, ու բոլորովին վերջերս սկսան հրատարեկլ Խէյր էլ Տին էլ էսէտիին գիրքերր:
Հալէպի Պուսթէն իուլ Ապ թաղամասին մէջ Աուրիոյ համայնավարները ակումբ մը ունէին «ժողովուրդի Զայն» անունով։ էլ էսէտին յաճախ հոն կ քըլլար։
Ես Խէյր էլ Տինին ծանօթացայ այդ ակումբին մէջ։
Յաճախ կր խօսէի հետր։ Ինծի նուիրած է գրքոյկ մր, որուն համար ինք սիրով ու լարուած աշխատանք տարածէ։
Այդ ՂՐՔոյ^1Ը արաբերէն թարգմանութիւնն է Աւետիք Ւսահակեանի «Արա Լալա Սահարի» պոէմին։
Խէյր էլ Տին է է սէտին երագեց տեսնել Ւսահակեանր, Հայաստանր: քառասնական թու ականներու ն ճամքորդելու դիւրութիւններ չկային։
Այդպէս ալ մեւծ արաբագէտին երաղր մնաց երազ:
Ամէն ինծի հանդիպելուն Ւսահակեանի ու Հայաստանի մասին կր խօսէր։
Հարուստ ներաշխարհով ու աղքատ գրպանով մարդ մըն էր այս գլխագիրով մարդր, որուն գերեղմանին տեղը կրնաք գիտնալ, եթէ գիտէք Յակոբ Պարոնեանի գերեղմանին տեղը։
Ոայց, մեւծերբ, կր խորհիմ, միթէ** գերեղմանի պէտք ունին։
