⁂
Ամեր իկայէն Հալէպ արձակուրդով եկած էր բարեկամուհիս:
Նոյն օրը Ժբնեւէն մտերիմ ընկերս, որ ազգականն էր բարեկամուհիիս, հեռախօսով կապուեցաւ ինծի.– Ինչ զուգադիպութիւ ն, ըսի, գիտես ո՜°վ եկած է մեղի:
Ո՞վ. հնչեց զարմացական եւ անհամբերութիւն մատնոզ ձայնը ընկերոջս:
Ամերիկացի բժշկուհին, պատասխանեցի ես:
Ըսէ, ինչպէ՞Ա է գրեթէ ազաչական, հարցուր ընկերս:
ինչպէս ըԱայ, եղբայր, պատասխանեցի ես: Ոժշկուհին կ*րս Է.-Հայաստանի մէջ ախ պար կըսէին ինձի, Ամերիկայի մէջ կ՚ըսեն հայաստանցի, իսկ Հւսլէպ գալէս ետք սկսան կանչել ա ամերիկացի... բայց մի հարցներ, թէ հարազատ քոյրը ինչ կ/ըսէիրեն:
Ի^նչ կիսէ, հարցուր ընկերս:
Պարզապէս հայրենիքի դաւաճան կը կոչէ, աւելցուցի:
Տխուր պատմութիւն է, ըսաւ Ժրնեւէն եկող ձայնը:
Իսկ բժշկուհին, շարունակեցի Հալէպէն, կ*ըսէ.
- ճշմարիտ, ճշմարիտ կիսեմ ձեզի, թէ ես ալ չեմ գիտեր, թէ ինչ եմ: Մոռցած եմ միջոց ու տարածութիւն: Անկշռականութեան մէջ կքապրիմ: Ամերիկայէն ետք երթալիք տեղ չկայ, արդեօք դժոխքի մէջ ի^նչ անուն պիտի տան մեղի, գոնէ բաբի եկար պիտի րսե^ն:
Վէպ մը պատմեցիր, ըսաւ Ժընեւի ձայնը... տխուր էջերով: Ովքե^ր գրեցին այդ էջերը: Ապահովացար մէկ հոգիի գործ չէ այս ծաւալուն, Տոսթոեւսկիի հոգին իսկ խռովող վէպը...
⁂
ՏԻՐԱՆ ԱՐՔ. ԹԱԻՈԻԳՃծԱ Ն - ՆԵՐՍՈՅԵԱՆ
Մեր օրերու ամէնէն զարգացած եկեղեցականներէն մէկը: Որդին Տ. Ներսէս Ա. Իհնյ. Թաւուգճեանի: Հայրը կազմակերպիչներէն մէկը Այնթապ ի ինքնապաշտպանութեան: Աորովի եկեղեցական, որիր ժողովուրդին հետ անցաւ գաղթի բոլոր ճամբաներէն ու այդ ճամբաներուն վքայ հովուեց իր ժողովուրդը, ուժ եւ տոկալու կամբ ներշնչեց իր ժողովուրդին ու տաժանակիր այդ օրերուն պահեց օրագրութիւն, որ մինչեւ այսօր կը մնայ անտիպ:
