քաղաքի գրողներու տան քարտուղարին, որ կիսէ,– Այսօր լսեցի, որ Վիսենթէն Գորտոպա գարածէ։
երկու օր ետք կ՚իջնեմ Գորտոպա, արաբական միջին դարու մշակոյթի այս կեդրոնր ու պանդոկ տեղաւորուելէս կէս ժամ ետք կը փնտռեմ մեծ գրողր։
Միշտ Հեռախօսով կր պատասխանեն ինծի, որ Ալեքսանդրէն սովորութիւն ունի ամէն տարի ամառը բարձրանալ Սիերա Նեւատա լեռր ու Հոն, յաւիտենական ձիւները դիտելով Հանգստանալ:
Զեմ յուսա Հատիր։ եր բարձրա նամ Սիեր ա Նեւատա: Այս լեռր ունի երեք Հագար մեթր բարձրութիւն։ Ու լերան երկու Հագար երեք Հարիւր մեթր բարձրութեան վրայ կը գտնեմ ձիւներու մէջէն բարձրացող պանդոկներու կղզեակ մը։
եր մտնեմ առաջին պանդոկէն ներս։ կարծէք դուրսի ձիւնը զիս ներս կը խցկէ թափով։ Տաք մթնոլորտ։ Շուարած քարտուղարը կը Հարցնէ. - Սենեակ կուզէ^ք։ Ոչ, կիսեմ, Վիսենթէ Ալեքսանդրէն կուզեմ։ Սճ, կիըայ պատասխանը, մեր Վիսենթէն իր պանդոկը չի փոխեր, միշտ կիջեւանի դիմացի օթէլը։
Անմիջապէս կը վազեմ ցոյց տրուած ուղղութեամբ։
- Ափսո՜ս, կիսեն, երկու օր առաջ Հեռախօսեց, թէ այս տարի տկար ըԱալուն կրնայ իր Սիերա Նեւատա բարձրանալը ուշանալ։
Ոայց ո^ւր է Հիմա, Հարց կու տամ։
Մալակա կը գտնուի, կիսէ քարտուղարը։
եիջնեմ Մալակա։ Այստեղ ծնած է Փիքասոն։ ԱՀա իր տունը։ եր նկարեմ։ Ապա փնտռտուքս։ Ե վերջոյ կր Հասկնամ, որ Վիսենթէ Ալեքսանդրէն Ա ալա կայէն ոչ շատ Հեռու դիպի մը մէջ է։ կ՚ունենամ իր ապրած տունին Հեռախօսի թիւր։ ե՚որոշեմ անմիջապէս մեկնիլ, բայց ներսէս ձայն մը կիսէ,– Առանց ժամադրուելո^ւ...
Երանի ներքին ձայնիս չանսայի այդ օրը։
եր Հեռախօսեմ։ Երիտասարդ ձայն մը պատասխան կու տայ։ Այո այստեղ է Վիսենթէ Ալեքսանդրէն։ Ո՜°վ է զինք ուզողը։ Ուրախութենէս լեզուիս կապ կիյնայ։ Ոոպէ մը չեմ կրնար խօսիլ։ Զայնը կը կրկնէ. - Ո^վ է խօսողը։
Հայ լրագրող մը, կիսեմ։ Հայ լրագրող մը, որուն անունը ձեր երկրիննէջ տար ածուած էճ Թորոս։ Հայ մամուլին Համար կուզեմ տեսակցութիւն մը ունենալ Վիսենթէ Ալեքսանդրէին Հետ։
եր ցաւիմ, կիսէ ձայնը։ Վիսենթէն Հի ւանդ է, ծանր Հիւանդ: Բժիշկներր արգիլած են ամէն տեսակցութիւն։ Խօսիլ անգամչի կրնար։
Բայց, յարգելի պարոն, կաճապարեմ խօսի/ ես, Հեռաւոր Աուրիայէն եկած եմ ու փնտռած ձեր մեծ գրողր Մատրիտէն մինչեւ Գորտոպա, Սիերա
