ետք «Ա իջեր կր ա կան», «Ա՝իջն արերդ», «Տեղ ատուութիւն եւ Մակընթացութիւն», «Անջրպետի Մը Գրաւումը» եւ «14 փերթուած» գիրքեըդ հարց կու տամ.–
- Մ°նչ Է մեր օրուան արժեչափր; Խտխտած Է ամէն չափ ու կշիո: Ու դուն զայրոյթով կր նկատէիր, որ արժեչափերու խախտումին իր բաժինը կր բերէ նաեւ հայրենիքը ո^վ գիտէ ինչ հաշիւներով։ եր փառաբանուի միջակութիւն մր, կ ^անտեսուին մեծութիւններ։
իրաւունք ունէիր: Ոայց նոյն օրը ես քեզի րսի, այսօր ալ կր կրկնեմ, որ այդ բոլորր ժամանակաւոր են: Ժամանակաւոր բարձրացումները չեն կրնար չիյնալ, պիտի իյնան անպայման։ Ժամանակաւոր անտեսուածները պիտի բարձրանան, աներկբայօրէն:
Հայրենիքը ՅՀ Օշական հրատարակեց։ Ոոլոր արժէքները պիտի Հրատարակուին։ Արժէքները կր պատկանին ամբողջ հայ ժողովուրդին։ Միջակութիւններր կր մեռնին առ միշտ իրենց ֆիզիքական մահուան օրը։
Դուն, ապրելու համար ծնածներէն ես Աարաֆեան։ Դուն քէն ըրած էիր։ Այդ քէնը ժողովուրդդ պիտի քակէ ու սիրէ քեզ յաւիտեան։ Ապրելու սահմանուածը չի մեռնիր։
Հալէպ
Ամէն Փարիղ հասնելուս, գալուստս կ իմացնէի քեզի Թօփալեանին տպարանէն։ Այդ տպարանը երկիր փոխած էր, բայց տեսակէտ երբեփ։ Սուրիոյ Հալէպ քաղաքին մէջ հիմնուած էր, փոխադրուած՝ Փարիղ ու միշտ կր տպէր հայերէն թերթ ու գիրք, երբ հայ խմբագիրն ու գրողը տպարանին աշխատանքը հատուցանելու դրամ չունէր։
Ահա թէ ինչ ո/ւ Թօփալեանը ոչ թէ հարուստ մեռաւ, ինչպէս կր մեռնին տպարանատէրերը, այլ աղքատ, այլ պարտապան։
Երբ Թօփալեանին մօտ հասնէի, քիչ մը խոսակցելէ, երեւանեան որոշ նորութիւններու տեղեկանալէ ետք կ՚ըսէր.– Ա^ուզե^ս կանչեմ Որբ ու նին։
եր կապուէի քեղի։ ե1ուղէիր, որ ես գամ մօտդ։ Զէիր ուդեր բաժնուիլ փողոցէդ։ Աէն Ժէրմէն Տր Փրէէն։ Մագնիսական բան մր ունէր այդ փոՂՈՑՀ թնհի համար, ինչպէս բանաստեղծ ճիզմէճեանին ու նկարիչ Տատրեանին համար։
Ժամ մր վերջ եկուր կիսէիր, մեր շունը պտոյտի պիտի տանիմ։
Հայ գրող եւ շան պտոյտ։ եր զարմանայի ես։ Ւսկ դուն զարմանալուս զարմանալով.– քննութեան մէկ արար ածն ալ շունը չէ^ք կըսէիր։ Մենք
