Էջ:Թորոս Թորանեան, Թեւածող հոգի մը Մկրտիչ Սարգսեանի հետ.djvu/20

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
Թեւածող հոգի մը

հետ։ Կապուեց Երախտագիտօրէն, պարտքի սրբազան զգացումով, կապուեց ոչ միայն ֆիզիքապէս, այլեւ հոգեւոր, գրական խորհրդաւոր եւ անբացատրելի կապերով։ Ուսումնասիրելով Մ. Սարգսեանի գրական գործերը՝ կարելի է մատնանշել, որ նրա աշխարհայեացքի ձեւաւորման գործում մեծ ազդեցութիւն է ունեցել իր ծննդավայրը»։

Հատորին Ա. բաժինը. Ջաւախքի կարօտով, Բանաստեղծութիւններ.

Մեզ կը դիմաւորեն 35 բանաստեղծութիւններ Ջաւախքօրէն սիրելի։ Տանք քանի մը քառատողեր.

***

Այնտեղ սրտի պէս սարերը բաց են,
Եւ սրտի նման աղբիւրները՝ պարզ,
Ծաղիկներն այնտեղ շաղերով թա՜ց են,
Երկինքը կապո՜յտ, երկինքը երա՜զ...

«ՋԱՒԱԽՔ»

***

Գետն հեքիաթ էր իրօք, գիտէր հեքիաթ պատմել,
Եղել էր մեզ համար տատիկ, պապիկ, տատմեր,
Եղել էր մեզ համար բոստան ջրող քեռի,
Ձուկ էր եղել նաեւ մեր կարթերի կեռին:

«ՄԵՐ ԳԵՏԸ»

***

Թեքուել ես իմ սնարին, եւ ծաղկահոտ են բուրում
Մազերը քո ապրեշում, ինձ հետ ես դու, մայրի՜կ,
Ա՜խ, որբացած քո որդին սարում գառներ է պահում,
Ինքն է միայն ու մի շուն, ինձ հետ Ես դու, մայրի՜կ...

«ՄՕՐՍ՝ ՇՈՒՇԱՆԻՆ»

Որքա՜ն ծրարուած կարօտ կայ այս երգերուն մէջ։ Կարծէք Մկրտիչ Սարգսեան բանաստեղծը իր հայրենակից Աշուղ Ջիւանիի հետ մրցումի ելլել կ'ուզէ երզի ճամբով։

Այս բանաստեղծական էջերուն մէջ եղբայրութեան խօսք կայ վրաց ժողովուրդին հետ, պահելով հայ ազգային արժանապատուութիւնը։

Հատորին 47-րդ էջէն հեղինակը անցած է արձակի.