Մկրտիչ Արմէնին գրած նամակներուն թիւը, հասցէագրուած Մկրտիչ Սարգսեանին, ղրկուած Մոսկուայէն, 15 նամակ է, յաճախ ատաշ-եղբայր կոչելով ստացողը։
1. Աշոտ Աբրահամեանը կը գրէ, 02.05.1984 թ.
«Սիրելի՛ Մկրտիչ, սրտագին շնորհաւորում եմ տաղանդաւոր գրողիդ ծննդեան 60–ամեակը։ Ձեր հիանալի ստեղծագործութիւնները պայծառ թարմութիւն բերեցին գրականութեան մէջ եւ մտան ընթերցողի սիրտը։ Հպարտ եմ Ձեզանով, ապրեցէք եւ ստեղծագործէք երկար»։
2. Երկու նամակ Գոհար Ազնաւուրեանէն, 05.01.1964 թ.
«Յարգելի բարեկամ ընկ. Սարգսեան
Նոր տարուայ առիթով լաւագոյն ցանկութիւններ՝ առողջութեան եւ նորանոր ստեղծագործութիւններ, որոնց հիմքը դրուած էր դեռեւս անցեալում, մամուլում հրապարակուած գործերով (խօսքս Ձեր արձակի մասին է)։ Ձեր վերջին ժողովածուն եկաւ հաստատելու որ Դուք ոչ միայն գրող էք, այլեւ՝ տաղանդաւոր ապագայ հոգեբան, հումորիստ, նկարիչ, հեղինակ, որը ոչ թէ ընթերցողի մէջ սպանում է ընթերցասիրութիւնը, այլ՝ դառնալով հեղինակի անբաժան ստուերը, հոգու ընկերը, ակտիւօրէն մասնակից է լինում նրա ապրումներին, ուրախութիւններին, վշտերին, նրա հետ թափառում անտառներում, վայելում բնութեան գեղեցկութիւնները, ինքն էլ սիրում Մանուշակին, լաց լինում նրա հետ, պատերազմի ժամանակ մարտի վազում թշնամու դէմ»։ (...)
Իսկ Բ. նամակին մէջ տիկ. Ազնաւուրեանը կը յայտնէ թէ կարդացած է Սարգսեանի «Սալիւտօ, Իտալիա՛» «տպաւորութիւն-ուղեգրութիւն» էսսէն։
Համեստ, մեր մշակոյթին նուիրեալ մըն ալ այս Գոհար հայուհին։
3. Նամակ մը Միլանոյի բնակիչ բժիշկ Տիգրան Ալեքսանեանէն, որ Կիպրոսի Մելգոնեան կրթական հաստաաութենէն շրջանաւարտ ըլլալուն, զինք, իմ կարգիս ճանչցած եմ Նիկոսիոյ մէջ։ Այս նամականին անցեալը կը կապէ այօրուան.
