Թորոս Թորանեան
19. Գուրգէն Մահարին Սոչիէն կը գրէ 28.04.1967 թ-ին.
«Սիրելի՜ Մկրտիչ,
Քո բազում խոստումներից յետոյ չգալը ես հիմք չունեմ բացատրելու վատ մտքով։ Երեւի դու մտածեցիր, որ առանց իմ ներկայութեան էլ դու կարող ես խմբագրել 3.րդ հատորը եւ տալ համապատասխան նափրաւլենիէ... Ուրիշ բան մտածելու իրաւունք չունիմ... Ամէն դէպքում՝ ի՞նչ ես արել, կամ ի՞նչ... չես արել։
Երկտողս ուղարկում եմ Պարոյր Միքայէլեանի միջոցով։ Իմ մասին կը պատմի։ Եթէ հետաքրքրուես։
Համոյին եւ Վահագնին՝ ջերմ ողջոյն։
Սիրով՝ Գուրգէն Մահարի
Յ. Գ. Այն էի ուzում ասել, որ Պարոյր Միքայէլեանի հետ տասը տարի է ինչ նոյն մուտքում ենք ապրել, բայց պէտք էր, որ մի քանի օր Սոչիում հանդիպէինք, որպէսzի ես կարողանայի ճանաչել նրան...
Գուցէ անհրաժեշտ է որոշ մարդկանց ճանաչելու համար Սոչիո՞ւմ հանդիպել...»։
Մահարին թուղթին յանձնած եղաւ իր հերթական բազմախօս զուարճախօսութիւնը։
20.Այս շարքին կրցած է մտնել Յակոբ Նորունին, որուն մուտքը Լիբանան արգիլուած էր։ Բարձրագոյն ուսում ունէր, բայց հակառակ փորձեր ընելուն՝ գրող չկրցաւ ըլլալ։ Իր գիրքը հրատարակելու փոխարէն՝ պետութիւնը թող իրեն «Վոլկա» մը նուիրէ...
21.Աշոտ Շայբոնէն գիտաֆանտաստիկ, զուարճալի «Գիշերային ծիածանը» կը յիշեմ։ Հոս Մկրտիչ Սարգսեանէն խնդրած է, որ իր մէկ վէպը հրատարակուի։ Թող գիրք մը ունենայ։ Իրաւունք ունի։
22.Յովհաննէս Շիրազէն (անթուակիր).
«Հայաստան» հրատարակչութեան գլխաւորին՝ խմբագիր, նայեցէք եւ նաւը ծով ձգեցէք. եթէ առագաստ ունի եւ ծովը նրա նաւին է կարօտ... Հ. Շիրազ»։
Մեր կողմէ. Հանճարեղին խենթ է, ըսած են։
