Թորոս Թորանեան
31. Թարգմանիչ Յակոբ Օրմանճեանը կը գրէ Սոֆիայէն 14.10.1974-ին։
«Յարգելի՛ ընկ. Մ. Սարգսեան,
Հաճոյքով ուզում եմ Ձեզ տեղեկացնել, որ Ձեր շատ հետաքրքրական «ճակատագրով դատապարտուածները» վիպակը ներկայացրել եմ Բուլղարիայի բանակային հրատարակչութեանը՝ բուլղարերէնով հրատարակելու համար։ Այս տողերը գրողը բուլղարահայ «Երեւան» թերթի խմբագիր Յակոբ Օրմանճեանն է։ Ես միեւնոյն ժամանակ զբաղւում եմ թարգմանութեամբ, եւ կարդալով Ձեր վիպակը՝ որոշեցի ներկայացնել նրան հրատարակելու համար բուլղարերէնով, վստահ լինելով, որ շատ լաւ կընդունուի մեր ընթերցողների կողմից։ Ես թարգմանել եմ Հր. Մաթեւոսեանի երկու վիպակները, որոնք լոյս կը տեսնեն 1975 թ.ի Յունուարին։ Այժմ արտադրութեան եմ յանձնում «Հայկական պատմուածքներ» անթոլոգիան եւ մօտ օրերին սկսում եմ Զօրայր Խալափեանի «Որտե՞ղ էիր, մարդ Աստուծոյ» վէպի թարգմանութիւնը։ (...) Բայց Ձեր հանդէպ ունեմ մի խնդրանք, եթէ այդ վիպակը թարգմանուած է ռուսերէն, ինձ անմիջապէս ուղարկէք, որովհետեւ խմրագրութիւնում ընդունուած է, եթէ դա հնարաւոր է, ծանօթանալ վէպի հետ։ (...) Ցանկանում եմ Ձեզ քաջառողջութիւն եւ ստեղծագործական յաջողութիւններ։ Ձեր նոր գիրքը տակաւին չեմ ստացել, բայց կարդացել եմ ռեցենզիան։
Ընկերական ողջոյններով՝ Յ. Օրմանճեան»։
(Առ ի տեղեկութիւն.- 1961-ին Սոֆիայի մէջ ուսանող ըլլալով, ծանօթացած եմ այս համակրելի թարգմանիչին։ Ան հնչակեան էր եւ արդէն այդ օրերուն Մկրտիչ Արմէնի «Հեղնար աղբիւր» յիշատակելի գործը թարգմանած էր պուլկարերէնի եւ գիրքը արդէն լոյս տեսած էր)։
Հետաքրքրական միտքեր, ողջոյնի խօսքեր արտայայտած են ընթերցողներ, որոնցմէ ոմանք՝ հեռաւոր գիւղերէ։ Օրինակ, Վերին Արտաշատի շրջանի Սպանդարեան սովխոզի գիւղատնտես Սարգիս Բորեանը գրած է.
«Յարգելի՛ ընկ. Սարգսեան,
Մեծ հաճոյքով կարդացի Ձեր «Չմոռանալ» ակնարկը։ Այդ ոչ միայն Ձեր կեանքի տխուր պատմութիւնն է, այլեւ բոլոր այն մարդկանց,
