տիպան U Լ. Նազարյան), թե ուսանողները մի գրական ժողովածու են ուզում հրատարակել, խնդրում են իմ աջակցությունը։ Փափազյանը, որ այնտեղ է այժմ և պաշտոն ունի— ինչպես դրում է, ֆրանսիական Credit Lyonnais բանկում, մասնակցում է ժողովածվին, հանձն է առել խմբագրել և այլն— գրում է, թե շնորհակալ կլինենք, եթե ուղարկես երգիծական պոեմդ «Բանաստեղծը և սատիրը»– այսինքն Մուսան։ Արդ, ինձ մոտ չկան ոչ բանաստեղծ և ոչ Մուսա։ Կարծեմ մեկը դու ունես։ Մի նայիր ու քո նկատողություններով հանդերձ ղրկիր ինձ, որ ուղղեմ ու ղրկեմ ուսանողներին։ Քեզ գրել էի, թե Կաղցովի «Сяду я за стол да подумаю»— ոտանավորը թարգմանեցի—ղրկեցի «Տարազին»։ Այժմ խմբագրությունից գրում են— թե ցենզորը րռնել է։ Եկ ու բան հասկացիր։ Ախար ի՞նչ ցենզորի բռնելու բան է դա։ Ուրեմն էլ ի՞նչ անենք, ի՞նչ մտածեք։ Ահա թարգմանու– թյունը։ Առաջուց գրել եմ, որ за стол-ը շինել եմ պատի տակ,– պատի տակը համարելով հայ գեղջուկի մտածմունքի տեղը— փոխադրել եմ։
ԳԵՂՋՈԻԿԻ ՄՏՈՐՄՈՒՆՔԸ
|
