Այժմ գնում եմ մի հեքիաթ ասողի մոտ։ Մենակ եմ տզացեք այստեղ ամեն գիշեր տաքն են կտրամ։
Մարիա Մարկովնան երևի եկած կլինի, Դիլիջա նիք մարդ եկավ, ասում են այստեղ ցուրտ Դրոտք Է, որ ճոր ծրագիրներ Է կագմեյ։ Տեր աստված։ Ես կարծում եմ այս ձմեռ նար բաներ եմ տեսնելու նա կանի, ես հավատում եմ։ Զարմանալի, կին Է։ Ափսոս նրան լավ չեն ճանաչում առհասարակ։ Է՜հ, վերքումր կճանաչեմ միշտ վերջումը…
16․Վարյա Խարամյանին
Աբաս-թուման—Թիֆլիս
1920 թ. սեպտեմբերի 25
Թանկագին օր. Վարյա
Իհարկե, Դուր գիտեր, որ ես Ձեգ չեմ մոռանում։ Այղ հաստատ գիտեք։
Դեռ գալու ժամանակ վագոնում պառկած (ներեցեք անքաղաքավարի դիրքիս) կարդում էի Զուդերմանի նոր դրաման — Да здравствует жизнь!
Աղջիկն ասում Է. Мама! Жизнь так хороша, что того я глади разоряется сердце от восгарга.
Մայրը պատասխանում Է.
Да, жизнь хороша, даже тогда она Фдарби, страха и лвшеняй, и тогда все же хорошо жить,
Հիշեցի Ձեր խոսքերը, թե կյանքում այնքան գեղեցիկ բաներ կա՜ն.․.
ճիշտ որ կյանքում շատ գեղեցիկ բաներ կան, բայց նրանք բոլորն Էլ տանջանքի համար են գեղեցիկ, և սակայն քաղցր Է կյանքը։
Թորժոմից գնացի տեսնելու քԱսկուրյանը։ Հրաշալի Է երկաթուղով վերելքը դեպի £ակուրյան։ Այնտեղ խոսք ընկավ, թե
