րությունների, ինչպես նան գրողների ու գրականագետների ուշադրությունը՝ ըս– տեղծելու մի հայ օրգան ոուսական «Вестник знания» հանդեսի օրինակով։
ՄԵՐ ՄԱՄՈԻԼՆ ՈԻ ԻՐ ԸՆԹԵՐՑՈՂԸ (էջ 106)
Տպագրվել է Հթ, 1910, հոկտեմբերի 9, № 223:
ԱԶԳԱԳՐԱԿԱՆ ԳՈՐԾԸ ՄԵՋԱՆՈԻՄ (էջ 109)
Տպագրվել է Հթ, 1910, հոկտեմբերի 16, № 229:
1. Թիֆլիսի Հայոց Ազգագրական ընկերությունը հիմնվել է 1906 թվականին։ Նրա նախագահը սկզբում Ալեքսանդր Մելիք–Ազարյանն էր, ապա՝ տիկին Հ. Մարտիրոսյանը։
2. Ակնարկում է Հ. Տաշյանի կազմած «Ցուցակ հայերեն ձեոագրաց», Վիեննա, 1895 թիվ,
3. Հիշյալ նյութերի մասին տե՛ս ե. Լալայան, «Ազգագրական հանդես» 20—23-րդ գրքերր (1910—1912), ինչպես նաև՝ «Վասպուրական», Թիֆլիս, 1912, «Ցուցակ հայերեն ձեոագրաց Վասպուրականի», Թիֆլիս, 1915 թ.։
ՀԱՅՈՑ ԹԱՏՐՈՆԻ ԲԱՑՈԻՄԸ (էջ 110)
Տպագրվել է Հթ, 1910, հոկտեմբերի 17, № 230:
ՑԱՐ ՎԵՐԱԾԵՐՄՈԻՆՔ (էջ 111) Տպագրվել է Հթ, 1910, հոկտեմբերի 19, № 231:
ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈԻԹՅՈԻՆԸ Եվ ՄԵՆՔ (էջ 112)
Տպագրվել է Հթ, 1910, հոկտեմբերի 26, № 237:
1. Նկատի ունի Ա Աթանասյանի «Ինչո՛վ բացատրել» հոդվածը (Մշ., 1910, 221):
2. Տե՛ս Հթ, 1910, հոկտեմբերի 13, № 226, Օիրվանզադեի «Ցավալի է» $ոդվածը։
տ. Եզովպոսի առակներից մեկի հերոսը, տե՛ս «Առակք Եզովբոսի» թարգմ. Մինաս Վ. £ժշկյան, վենետիկ, 1860, էջ 280:
ՆՈՐԵՐԻ ՀԱՄԱՐ (էջ 114)
Տպագրվել է Հթ, 1910, հոկտեմբերի 31, № 242:
444
