ՀԱՑԱԳԻՏՈԻԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ՖՈՆԴԸ (էջ 138)
Այս հոդվածը Թ-ն գըել և Հթ. խմբագրությանն է ուղարկել Պետերբուրգից 1912 թ. մաբաի 24-ին, տպագրվել է մայիսի 2-ին, № 91-ում։
ՏԽՈՒՈԻՐ ՀԻՇՈՂՈԻԹՑՈԻՆ (էջ 135)
Տպագբվել է Հթ, 1912, հունիսի 20', - № ՝' 130:
ԵՐԵԿՎԱՆ ՊԱՏՄՈԻԹՅՈԻՆԸ ԵՎ ԱՑՍՕՐՎԱՆ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈԻՆԸ (էջ 188)
Տպագբվել է Հթ, 1912, սեպտեմբերի 7, № 196:
Այս հոդվածը գրելիս Թ-ը մեծապես օգտվել է իր՝ այն ժամանակ դեոևս անտիպ «վերք Հայաստանին» և <18>26 թ. ռոա-պարսկական պատերազմը» ոաումնասիրությունից (տե՛ս ԹԵԺ՝, հ. VI, էջ 257—266):
1. Ակնարկում է 1826—1827 թթ. ոուս-պարսկական պատերազմը։
2. Ներսես Աշտարակեցի (1770—1857) —կաթողիկոս։
3. «Кавказский сборник»^ I հատորը հրատարակվել է 1876 թ. Թիֆլի– սում։
Ղ. ԱՂԱՅԱՆԻ «ԱՆԱՀԻՏԸ» (էջ 142)
Տպագրվել է Հթ, 1912, սեպտեմբերի 20, № 205:
1. Տ. Նավասարդյանց, «Հայ ժողովրդական հեքիաթներ», 5-րդ գիրք, 1889, էջ 74:
2. «Աղբյուր», 1883, № 1,
3. Իր «Ռուսահայ գրականության պատմության» մեջ (Ա. մաս, 1909, էջ 58) Լ. Մանվելյանը գրում է. «Դրականության մեջ աոաջին անգամ գեղարվես– տորեն մշակեց այդ նյութը Թաղիադյանը, որին հետևեց Աղայանը։ «Վարսենիկի» և «Անահիտի» համեմատությունը ես կանեմ իր տեղում»։
4. Տե՛ս է. Մանվելյան, «Ռուսահայ գրականության պատմություն», դ. մաս, 1911, էջ 36:
5. Տե՛ս «Сборник материалов для описания местностей и племён Кавказа», кн. 28, отд, II, «Предание об албанском царе Вачагане».
ԱՀԱ ԹԵ ԻՆՉՈԻ (էջ 144)
Տպագրվել է Հթ, 1912, հոկտեմբերի 16, № 227, հոկտեմբերի 17, № 228: Թերթում տողատակ տրված է խմբագրական հետևյալ ծանոթությունը. «Հետաքըրքրական համարելով մեր նշանավոր բանաստեղծ Հովհ. Թումանյանի տեսա–
448
