Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
1890
«ԱՅԴ Ի՜ՆՉ ՍՐՏԱՄԱՇ ՏԽՐՈՒԹՅՈԻՆ է ՔԵԶ…»
(էջ 45)
Ինքնագիր հատվածի մշակման պատկերը
| 5 |
|
Իմ հայրենիքս տխուր․․․
|
| 7 |
ա |
Ամեն տեղ միայն [բռնություն անարգ]
|
|
բ |
Ամեն տեղ միայն, միայն ցավ․․․
|
| 17 |
|
Մի՞թե տրտմության թախիծը այդպես
|
| 19 |
ա |
[Եվ] մի՞թե [երբեք էլ] չէ երգելու
|
|
բ |
Մի՞թե այլևս նա չէ երգելու
|
| 20 |
ա |
[Նա իր] պապերի երգած խրախույսը,
|
|
բ |
Իրան պապերի երգած խրախույսը։
|
«ՊԱՆԴՈԻԽՏՆ ԵՐԳԵՑ ՕՏԱՐ ԵՐԿՐՈՒՄ…»
(էջ 48)
| 23 ինք. |
Ունի նաև՝ |
Խեղճը [երգեց], ողբաց մենակ․․․
|
«ՄԻ՛ ՈՐՈՆԻՐ ՄԻ ԺԱՄԱՆԱԿ…»
(էջ 49)
| 4—7 |
ԲՄ |
Եվ դատարկ է տեղը հիմա։
|
|
|
Մի՛ արտասվիր… հեռո՛ւ, խնդրեմ.
|
|
|
Քո հայացքից միայն տխրադեմ
|
|
|
Հիշատակներ պիտի զարթնեն,
|
ԳԻՇԵՐԱՅԻՆ ԱՌԱՋԻՆ ԱՍՏՂԻ ԴԻՄԱՑ
(էջ 56)
| 2 ինք. |
[Հանգչում են] Խավարի գրկում արդեն ընկղմված,
|
| 6 |
Այն սիրատենչակ սիրահարներին,
|
