Առաջին անգամ, «Նվեր «Մշակին»» ենթավերնագրով, տպագրվել է Տզ, 1898, 5 հուլիսի, № 26, էջ 576, այնուհետև՝ ԵԺ Լ 252։
Արտատպվում է Տզ-ից։
ԳՐԱԿԱՆԱԿԱՆ «ՄԱԶԱՆԴԱ»
(«Այսքան երազ, որ մենք հայերս…»)
(էջ 171)
Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ, «Նվեր իմ բարեկամ Ղ. Աղայանցին» ենթավերնագրով, տպագրվել է Տզ, 1898, 12 հուլիսի, № 27, էջ 505—506, այնուհետև՝ ԵԺ I, 254—255։
Արտատպվում է Տզ-ից։
Աղայանին Թումանյանը մտերմորեն կոչել է Ասլան-Ապեր, փոխադարձաբար Ղ. Աղայանը Թումանյանին՝ Ասլան–Բալա։ Երկու գրողների միմյանց այդ կոչումներով մեծարելու սովորությունը Մուշեղ Աղայանն իր հուշերում կապում է ժողովրդական մի զրույցի հետ, որը ժամանակին Աղայանը պատմել է Թումանյանին (տե՛ս ԹԺՀ, էջ 541—542)։
Երազգիրք կամ երազահան էին կոչվում այն գրքերը, որոնց մեջ դասդասվում և իբր մեկնաբանվում էին մարդկանց տեսած երազները։ Գալիս են միջնադարից։ Բավականաչափ տարածված են եղել նախքան հեղափոխությունը։
ԱՅՆ ՕՐԻՑ
(«Այն օրից, ինչ որ նրան թաղեցին»)
(էջ 173, 465)
Գրված է 1898 թ.։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
Առաջին անգամ տպագրվել է Տզ, 1898, 29 նոյեմբերի, № 46, էջ 1036, այնուհետև՝ ԲԲ, էջ 48, ապա՝ ԵԺ I, 132,
Արտատպվում է ԲԲ-ից։
Գրության շարժառիթր Ա. Ինճիկյանը համարում է բանաստեղծի հոր՝ տեր Թադևոսի մահը։ Այդ մասին նա գրում է. «Մեր կարծիքով, հոր մահվան վշտի ծանր տպավորության անդրադարձումներն են «Այն օրից, ինչ
