Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ10.djvu/247

եմ ամենավատ տեսակն ու օխտը տարի կրակի մեջ էրվել։ Ասում են՝ Կիսլովոդսկ լավ կլինի, բայց էն ազգային պաշտպանությունից հետո։ Իմ սրտագին բարևները տիկնոջը, Մխիթարին, Երվանդին և չգիտեմ էլ ում ես պատահում։

Քո Հովհաննես

240. ՎԱՀԱՆ ԹՈԻՄԱՆՅԱՆԻՆ

Թիֆլիս– Դսեղ

<1916, հունիսի կեսերին, Թիֆլիս>

Վահան ջան,

Որ ասում էիր, թե երկու կոնվերտ կար, մինը բաց, մյուսը փակած, էն փակածի մեջն իմացանք։ Ես Վաչնաձեի մոտ էի։ Շուտով պետք է գաս, շատ է հարկավոր։

Ես մրսել էի, մի քանի օր է հիվանդ եմ։ Տանըցիք ու երեխեքը լավ են։ Համլիկն եկավ, ետ գնաց։ Արշավիրը կմնա էստեղ։ Ամեն օր մեզ մոտ է լինում։ Նանը ո՞նց է։ Նանին ու հարսներին շատ բարև ամենքից։

Քո Հովհաննես

241. ԱՐՏԱՎԱԶԴ ԹՈԻՄԱՆՅԱՆԻն

Թիֆլիս–Վան

1916, հունիսի 23, <Թիֆլիս>

Արտիկ ջան,

Նամակներիցդ իմանում ենք, որ առողջ ես¹, եկողներից էլ իմանում ենք, որ սիրված ես — ուրախանում ենք։ Աշխատիր չհիվանդանաս, գործիդ էլ արի՛ կաց։ Լավ է, որ լավ մարդիկ կան էդտեղ և մոտիկ ծանոթներ ու բարեկամներ։

Մերոնք արդեն բոլորը Բորժոմ են, ես ու մայրիկն էլ վաղն ենք գնում։ Համլիկը այժմ Թիֆլիս է—օգոստոսին պրապորշչիկ