Ոչ մի վտանգ նա չի հարցրել
Ոչ մի գիշեր մթագին,
Միայն ճգնում է շուտով հասնել
Երևացող կըրակին։ 14
Այնպես կրակ է անում, 23
Ջրի ճեղփյուն և ողջ մարմնով 24
Խանդից այրվում է սաստիկ։ 25-26
Լռեց հանկարծ… և ծովափին
Երևեցավ մի ստվեր… 30
Մեղմիկ դիպչում ափերքին, 33 ա
Նրանք կարծես [թե խոսում են…] բ
Նրանք կարծես փըսփըսում են… 34
Եվ սատղերր կամարից 35
Մի արերան բամբասում են 38-39
Եվ դարձյալ մութ գիշերով
Մեկը խավար ծովն, է մըտնում 40
Մյուսը ահից դողալով
40-ից հետո
Ծունկ է չոքում լուռ ծովեզրին
Եվ ականջը խոնարհած,
Հետևում է ջրի ձայնին,
Որ հեռանում է կամաց…
Մյուս գիշերը, նույն ժամանակ,
էլ նույն կրակն է վառվում,
Եվ կրակի շուրջը դատարկ
էլ նույն անցքն է կատարվում։
Բայց Թամարի հոր հարևան
Մի քանի մարդ չարասեր
Նրանց գաղտնիքըն իմացան.
Եվ ամպամած մի գիշեր
Լույսը հանգցրին․ լողորդն հոգնած
Մոլորվեցավ սև ծովում,
