Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/317

ՍԵՎԱԳԻՐ ՀԱՏՎԱԾԵՐ

< 1 >

Իր սազը ուսին աշուղն աներկյուղ
Շըրջում է ազատ [ամբողջ] Կովկասում,
Մըտնում Է սիրով ամեն շեն ու գյուղ,^[1]
Իր նաղլը անում, իր խաղն Է ասում։
Բայց հենց հասնում Է լեռնոտ Աճառա,
Հենց որ տեսնում Է այն երկրի ծուխը,
Ծռում Է ճամփան այլ տեղի վըրա.
Ու ետ Է փախչում ահա աշուղը.
Բայց հե՞ր սարերի սիրահար որդին^[2]
10 Չի մոտենում Էն լավ սարերին,
Ղոնախ չի գնում [Էն ժողովրդին]
Ու ետ Է փախչում խալխի սիրելին.
Ահա ձեզ պատմեմ, թե ինչու համար
Փախչում Է աշուղն Էն լավ սարերեն^[3]
Եվ դեպի Աճառն ու իրեն աշխարհ
Անեծք Է ղըրկում երգի փոխարեն։
Եվ ինչու զվարթ Աճառն յուր երկրում
Ղոնախ Է անում և գող և չարչի,^[4]

1. 3—5 Մըտնում Է ազատ ամեն շեն ու գյուղ,
   Իր նաղլը անում, իր խաղը ասում։
   Բայց երբ հասնում Է սիրուն Աճառա,
2. 9—10 Բայց հե՞ր սարերի երգիչն ու որդին
   Չի մոտենում [երբեք] Էն լավ սարերին,
3. 14 Փախչում Է աշուղն Էն լավ սարերից
4. 18 Ղոնախ Է անում և գող և <1 անընթ․>