Այս էջը հաստատված է
| Ու գնում եմ, որոնում եմ, [ականջ դնում] ամեն տեղ— | |
| ա | էլ ձայն չըկա, չեն երևում անմահները աչագեղ․․․ |
| բ | էլ ձեն չըկա, չեն երևում սիրունները էն շքեղ․․․ |
| գ | էլ ձեն չըկա, չեն երևում տեսիլները էն շքեղ․․․ |
| դ | էլ ձեն չըկա, չեն երևում փերիները էն շքեղ․․․ |
309 տողից հետո (առաջին չորս տողերը ջնջված և ապա վերականգնված)՝
| Օրը արդեն տարաժամել, մոտ է [արևն իր մըտին][1], | |
| Դրախտի ձեներն հնչում են երեկոյան մեղեդին[2], | |
| Ու երջանիկ էն գիշերի ստվերները մեղմածան[3] <?> | |
| Ծածկում են անմահների օթևանը սրբազան[4]։ | |
| Գնում եմ ես․․․ Կախարդական տեսարաններ նորանոր, | |
| Մինը մյուսից սքանչելի, մինը մյուսից փառավոր[5], | |
| 310—311 | Բայց ոչ մի տեղ չեմ հանդիպում էլ նրանցից ոչ մեկին, |
| Անհուն ցավով ու կարոտով տառապում է իմ հոգին։ |
312—315 տողերի փոխարեն՝
|
Ահա կապույտ եթերային երկնանման ապարանք[6]․ | |
| էստեղ, գուցե, ասում եմ ես, կըհանդիպեն ինձ նրանք․ | |
| Սիրտ եմ անում, ներս եմ մտնում— դատարկ ու լուռ ահավոր, |
