Այս էջը հաստատված է
| Սիրուն աշխարհը հագեցրել է քեզ. | |
| 141 | էլ ի՞նչ ես ուզում, դու ապրել ես, ծե՛ր, |
| 153 | Վերևիցն էր այս շնորհքն ինձ տված։ |
| 156 | Լուռ փափագում են իրար հանդիպման, |
| 165—168 | Ինչպես տարագնաց ըսպիտակ հավքի |
| Հեռու կողմերից չըվող երամը, | |
| Թողնելով գաղտնի յուր օթևանը, | |
| Ուղղում է յուր չուն կողմն արևելքի։ | |
| 169 | Անոսր մշուշի միջիցը— հեռվում, |
| 179 | Հիշեցի մեր ձորն և մեր շըրջական |
| 191 | Աչքիս առաջից արագ անցկացան։ |
| 193 | Յուր զգեստներով, ինչպես կենդանի |
| 195—196 | Զրահի շռինդը, փայլն հըրացանի, |
| Նորա հայացքը հպա՜րտ, աննկո՜ւն, | |
| 290 | Եվ օջախի մոտ իրիկունները |
| 214—218 | Ազատության մեջ։— Ապրեցի, ու կյանքս |
| Առանց այդ երեք երջանիկ օրի | |
| Քո ուժաթափված ծերությունից էլ | |
| Ավելի տխուր ու մռայլ կըլիներ։ | |
| Վաղո՜ւց, շատ վաղուց մտադրվել եմ | |
| 221 | Տեսնեմ ինչո՞ւ ենք գալիս մենք աշխարհ, |
| 224-245 | Երբ որոտմունքը վախեցրել էր ձեզ, |
| Սեղանի առաջ երբ որ խըմբովին | |
| Դուք ընկել էիք խռնված այնպես, | |
| 228 | Ես կըգրկեի մըրրիկն հողմազայր, |
| 230 | Ձեռքով շանթն էի բռնել ցանկանում․․․ |
| 232 | Ինձ այս պատերում ի՞նչ պետք է տայիք |
| 243—245 | Ականջ դրեցի, հետևող չըկար։ |
| Որոտմունքն ընկավ, մի շերտով երկար | |
| Դժգույն ու դալուկ լույսը բացվելով | |
| 247 | Եվ նորա վերա ես որոշեցի |
| 254—255 | Սակայն չէր ճնշում երկյուղն իմ հոգին. |
| Ինքս, ինչպես գազան, խորթ էի մարդոց, | |
| 258 | Վըտակն հեղեղից սաստիկ հորդացած |
| 264—267 | Հարվածը համառ ժայռերի կըրծքին։ |
| Նա մեղմանում էր և դարձյալ ուժգին |
