Այս էջը հաստատված է
| Խաղաղության մեջ հանկարծ որոտում. | |
| Եվ ահա վերևն աղջամուղջ օդում | |
| 269 | Երկինքը կարմրեց, մի թեթև քամի |
| 274 | Մըտիկ արեցի և չեմ թաքցընում, |
| 278 | Այնտեղ է տանում ժայռն աստիճաններով, |
| 279 | Բայց միմիայն չարը իջավ նրանով, |
| 281 | Կորավ ստորին անդունդների մեջ։ |
| 282—284 | Շուրջըս ծաղկում էր պարտեզն Արարչի. |
| Ծիածանագույն զարդը կանաչի | |
| Դեռ պահպանում էր արցունքն երկնային. | |
| 290 | Լիքը ողկույզներ, և մերթ նրանց մոտ |
| 292—293 | Դարձյալ պառկեցի, |
| Ականջ դրեցի | |
| 295 | Նրանք թփից թուփ շըշնջում էին, |
| 307—308 | Այնքան հստակ էր, որ հրեշտակի |
| Թռիչքը սուր աչքը բռնել կարող էր, | |
| 310 | Այնքա՜ն էր լիքը ջինջ կապուտակով, |
| 312 | Խորասուզվեցի, մինչև յուր շոգով |
| 316 | Դեպ հեղեղատը անդունդի եզրից, |
| 318 | Սկսեցի իջնել։ Երբեմն մի քար |
| 322 | Ետևից ակոս ու թոզ անելով |
| 326—327 | Եվ մահվան երկյուղն ինձ չէր վախեցնում։ |
| Հենց իջա տակը այն թեք֊թեք ժայռի | |
| 330 | Նորա սառնորակ ալիքին ընկա։ |
| 334 | Վեր քաշած երկչոտ հայացքս վախով |
| 340—341 | Սիրելիների անվան հնչյուններ |
| Միայն արտասանել սովորած լիներ։ | |
| 343 | Սակայն խոր տպվեց իմ մտքի միջին, |
| 345 | Մի աներևույթ ոգի երգում է. |
| 350 | Ծիծաղելով իրան վրա։ |
| 356 | Պատել էին ոսկյա ստվերով։ |
| 358 | Եվ աչքերի մութն այնքա՜ն էր խոր, |
| 361—362 | Շըփոթվեցին։ Հիշում եմ միայն |
| Կըժի ձայնը, երբ որ ջուրը | |
| 366 | Եվ ետ քաշվեց սրտիս արյունն, |
