Չախչախ թագավորը աղվեսի ոտներն է ընկնում, խնդրում, աղաչում, պաղատում, որ կնկա մոտ բան չասի։
— Լա՛վ,– ասում է աղվեսը[1],— դու, որ իմ կյանքը խնայեցիր, ինձ չսպանեցիր, դրա համար քեզ էսքան լավություն արի[2]։ Ախպեր, քու սիրտն ու միտքն արդեն իմացա, սրանից ետը քու կարգով[3] պահելն ու փառքով թաղելն էլ չեմ ուզում։ Մնաս բարով[4]։
ԲՆԱԳՐԱՅԻՆ ՏԱՐԲԵՐՈԻԹՅՈԻՆՆԵՐ
Լ II, 1907, 1908, 1909
էջ 170, տ 2 Չախչախ թագավորը / Չախչախ թագավոր էջ 171, տ 2 նրա / իր
- տ 5 ետ բերում, տալիս / բերում, ետ տալի (նույնը՝ Լ II, 1920, 1921)
էջ 174, տ 11 էդ / իր (նույնը՝ Լ II, 1920, 1921) էջ 175, տ 6—11-րդ տողերի փոխարեն Լ-ներում հեքիաթն ավարտվում է հետևյալ քառյակով.
|
Լ II, 1907, հեղ. ուղղ.
էջ 170, տ 4 Մի պատռված քուրք հագին ~ պանիր (ջնջված է)՝
տ 7 Մի օր ~ չկա / էս ջրաղացպանը մի օր գնում է՝ ջրաղացի ջուրը :::::թողնի, գալիս է տեսնում՝ մի կտոր չոր պանիր ուներ, չկա
տ 9 բաղաջը չկա / մի կտոր մոխրոտ բաղաջ ուներ, չկա
տ 14 Դու ես կերել ~ սպանի / կաց, հիմի ես քեզ ցույց կտամ
տ 15 Ասում է ~ սպանի / Ասում է ու լինգը վերցնում
տ 27 — Չախչախ թագավորն / — էդ
էջ 171, տ 2 Չախչախ / սա
4—9-րդ տողերի դիմաց մատիտով նշել է. «Бухт<ан>
Бухт<анович>
ջաղացպանից է առնում. Ինչ ունես.— Մի շահի— էն է տանում:
տ 9 վեր ընկնում / թագ<ավորը> ետ է կանչում, ոսկին տալիս և այլն
