Թումանյանն օգտագործել է այս հեքիաթի հայկական, վրացական, իմերեթական և կովկասյան ժողովուրդների մոտ լայնորեն տարածված այլ տարբերակներ։ Ըստ հեքիաթի աղբյուրների պահպանված ցանկերից մեկի՝ Թումանյանը նկատի է ունեցել հետնյալ հեքիաթները.
Сб. 19. 2. 23. Сказка о недогадливом бедняке (имерет.)
Сб. 7. 2. 125. Шейдулла (татар.)
Сб. 10. 3. 67. Дармоед (мингрель.)
Об. 18. 1. 73. Три брата сказка (мингр.)
Сб. 17. 2. 129
նավ. 5. 71. Աստծուն գանգատ գնացող մարդը (Լոռու)
նավ. 9, 65. Բեդովլաթ աղեն (արարատ.)
Մանանա, 161. Անխելք մարդը
Թիֆլ. մտ. կ. 376 Իղբալ գրողը (ԹԹ, № 1008/8503/8504)։
Պահպանվել են նաև հեքիաթի աղբյուրների այլ ցանկեր (տե՛ս ԹԹ,
№ 1008/8357, 1008/8421, 1052/9376),
Տպագրվում է Աղ–ից։
1907
ՉԱԽՉԱԽ ԹԱԳԱՎՈՐԸ
(էջ 170, 655)
Առաջին անգամ՝ Հսկ 1907, № 5/6, էջ 199—204, Հեքիաթ ենթավերնագրով, այնուհետև՝ Լ II, 1907, էջ 89—94, է II, 1908, էջ 79—85, Լ II, 1909, էջ 78—84, Լ II 1917, էջ 78—844 Լ II, 1918, էջ 78—84, Լ II, 1920, էջ 125—131, Լ II, 1921, էջ 125—131, ապա՝ ԵԺ III, 144—148։
Ինքնագիրը չի պահպանվել։
ԳԱԹ Թֆ, № 1360-ում գտնվում են հեքիաթի Լ II, 1907-ի և Լ II, 1908-ի բնագրերը՝ հեղինակային ուղղումներով։
Թումանյանը երկար է աշխատել այս հեքիաթի վրա, ուսումնասիրելով վերջինիս հայկական, ռուսական, ֆրանսիական, թաթարական, իմերեթական, ավարական, չեչենական զուգահեռները (տե՛ս ԹԹ, № 1008/8444—8445, 1008/8457—8459, 1052/9378—9387)։ Տրվում է առաջին գրառումը.
«ՉԱԽՉԱԽ ԹԱԳԱՎՈՐ»
Сб. 35. Армуданбек. Վերջը չավ է.
С6 29. Старая хлеб-соль не забывается (чечен.).
Афан. 1. 8. Старая хлеб-соль забывается.
Сб. 27.
Сб. 28. Лисица и пастух (арм.). Նորություններ կան մեջը.
