Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/424

Իմ խաչը—փոքրիկ։ Սիպտակ արխալուղով։

Իմ տատի հետ Դիդը— թաթախվելս կարմիր ձվով։

Իմ մորաքույր Սաչյուն, իր հասակակից աղջիկները և Համբարձումը։

Ուխտատեղերը—

Սուրբ Գրիգոր, գանձը և Տիգր<անի> պատմություն։ Օսմանի թվանք գցելը։

Խիզախ բաների գնալը — Դեբեդի մեջ խորը գնալը և հազիվ աղատվելը։ Քարափների բարձրանալը։

Քուրքը թարս հագնելը, մերոնց վախեցնելը։

Գողություն և մորս գողություն ատելը, ինչպես ինձ կտրից շպրտեց ներքև։

Մի գիշեր տեսա — երազումս բեղերս դուրս էին եկել, ինչպես էի լաց լինում։

Մերս իբրև թե մեռել էր — պա՜, ես էլ չեմ ապրիլ։

Եվ մինչև մեծ հասակս՝ 17 տարեկան, մոտիկ մարդու մահը էն տպ<ավորությունը> չթողեց։

Առաջինը՝ Օսմանի։

Միկոյի մահը — իմ ընկեր Մոսին ձորիցն եկավ, [երկու] թշերը կարմիր բալը քսած, բալի ճյուղը ձեռին — եկավ տեսավ իրենց տանը սուգ են անում, հերը մեռել էր։

Իմ բիձա Գրիշկի⁴¹ դպրոցը, մեծ աշակերտներ, արճըճե մատիտներ։ Ես ինչպես էի պըտից թանաք եփում։