թին կ. Պօլիս 1863 թուականին, Բաղդաղ ում տասն ու մի
օւաթի քարոզութիւնից յետո։
37. Երթ պաշտօնակալների հետ ճանապարհ էին ընկնե
լու դէպի Կ. Պօլիս, Միրզա-հիւոէյն-Ալին յայտնութեան մամը հասած համարելով, նէթիր ֆսւշայի այգում հա լաք ւա ծ բա \ թիների խմթին նա պարզեց իւր անձնաւորութիւնըէ թէ ինքն է այն Բենա-Ուլլսսքւբ (Աստուծո լոյսր\ որի մասին կարապե տել էր Բաբը իւր ՐեյսւՕ գրքում: Այդտեղ տսւած պաագամը (՚«Լոհ») սկսում է,—((նա է, որ թաղմած և թնակուած է այս լուսեզէն կենդանի տաճարի մէթ…»։ Այս խօսքեբով նա ցոյց տւեց իւր կուրծքը և պաաղամը վերկացնելով ճան ա պար և ընկանւ նոթան ընկերակցում էին ընտանիքը, զաւակները, եղ-բայրները, Բաբի ազգականները և նշանաւոր հետևորդները ընդամենը 86—90 հոգի, որոնք միասին ուղևսրլեցին մինչև Կ• Պօլիս։ Էզէլին, որ տասներկու տարի անվելվ թափառելով վարժլել էր հետի ճանապարհորգութեան, անցեք էր Իրանը, Թուըանը, Աֆղանը, Հնդկաստանը, ամբողթ Միթադետ ՔԸ ղէըվիշի քե©կիւվա|, ուղեկցում էր հեոսւից և այս կարավանին կողմ)ւակի ճանապարհներով, հետի, որպէսզի թուրք ոստիկանութեան ճանկը չբճկն|ւ։ Պատւով մտան Կ, Պօլիս, յարդանքով ընդունեցին Օսմանեան նախարարները այս տարօրինակ աքսորականներին, Հիւսէյն-Ալիին այցելեցին հիւն* քեարի մայրաքաղաքի բոլոր նշանաւոր պաշտօնակալները և աչքի ընկնող անձնաւորութիւեները, որոնց մօտ շատ վեհ դիրք բռնեց բէհան։ Տեսակցեցաւ մինիստրների հետ. և որով հետև որոշ դաղափար չկարողացան ,կազմել, երեք ամիս Կ. Պօլսււմ ապրելուց յետո, Խալիֆի յատուկ հրովարտակով սւք սորւեցան Ադրիանսւպօլիո (էտիրնէ)։
38. Ադրիանուպօլսի աքոորավայրից Բէհան սկսեց գրել
