♦
իւր Վոհերը» (պա ա լիր անները) և տարածել հետևողներին Միհաղետք, Պարսկաստան և հ՝նդկասւ։ան։ Այդտեդից գրեց և ուղարկեց Նասր-էղ զին շահին այն բն.դարձակ թուղթը, որով բացատրեց, թէ ինքը և իւր վարդապետութիւնը երբէք նպատակ չանին ււրևէ աշխարհային իշիանութնան ձգտելու, կամ որևէ պետութիւն—թ ագասզւութիւն տապալելու: նա փաո սսսցի կերպովրացատրեց, որ թէ իւր և թէ Բաբի Լոհերը ոահմանաւորւած են միայն մարդկային հոգու ևրարքի կըր թութեան կատարելոլթեան հասցներ>ւ նպատակով։ Թէ իւր հհաևոփէերին խսաիւ արգել ած է ոչ միայն որևէ յ։շխանու~թեան դէմ տպոտամրիւը, հակառակւիլո, կւււիլը, և արիւ նահեղութիւնը, այլ նրանք խոսքով, լեզւով անգամ իրա֊ւ ունք չանին վշտացնելու որևէ անհատի, ինչ ազգի, ցեղի ու աստիճանի էլ որ պատկանի, նրանք պարտաւոր են սիրել, ներել ոչ միայն թշնամիներին, հակառակորդներին, այլ մինչև անգամ իրենց կեղեքող, կողոպտող և սպանող չտրագործնԱրին։ 1\յղ թղթով նա խոստովանում է, որ Թէբէրսի, նէյրիզի, Զ էնքան ի ընղղիմաթիւնները սխալմունք, տդիսոոթ հան տր գիւնք էին, իւր հետևողները մինչև անգամ անձնասլաշապա նութեան իրաւունր չունին, չարին հակաո ակելու արտօնւա& չեն, ոչ զինւելու, ոչ ղիմադրելու, ոչ պատերազմ գնալու և ոչ էւ որևէ պատճառով մարդ սպանելու. պիտի մեռնեն, բայց չպիաի սպանեն։ Մանաւանդ. նա յաւելացրել էր, Սատրգի ա րս>րքբ "հ միայն հիմնովին հակառակ էր իւր վարդապետու՝թեան հոգուն, այլ մի խելացնորի գործ էր։ Օոմանեան հպտ տակութեան տնճարութիւնից դիմելու պարաաւորւիւր յարոներոց յետո, առաջարկում էրշահին իւր հովանաւորութեսՈւ տակ մի ժողով ղումարել և չիա միւքթ էհ ի դների հետ վիճաբանելուց յեկքո, երբ բաբիների աղղամտութեան մասին հա
