Ուլւահ՝) խօսքի համար։ Նախատել է Մահմէղի կհսթը՝ Այի շէին, այն պատճառով, որ նա հալածել է Ալիին՝ առիթ ունենալով վերջինիս խօսքը, «—Ես Ասսաւծո կենդանի խօսքն եմ (կննա քէլումուլւահի կննաթիք)»։ Այս երկու պարագայումն էլ Ադէմը հօր վարդապետութեան հիմունքն է խախտել, քանի որ բէհան էլ միշտ կրկնել է, թէ —,.կօմէրը ճշմարտսւթեան պաշտպանն է եդել, իսկ Ալին երևակայական առասպեէների աղբերակը.» (Տես <ւԼոհի Թաին»—(Աներևոյթի սլատդամ)։
Ը. Ադէմին օրինաղանց են համարում, որ նա «բւսնսւդւ*ե| և եղլւօրը Աքրէրքճ և հրամայել է հետևորդներին, կտրել նրա հետ իրենց յաբարերութիւնները. այն ինչ բէհան յատուկ պատ• ւիբտնով իսպառ արղելած է «Բանադրանքը» 3 կամ մէկ ի հետ յաբարերութիւն խզելը» ԼՏես հԼոհ Ալէմ»)։ գ
Թ. Ադէմին յանցաւոր են համարում այն պատճառով, որ իւր անձնաարաթիւնը հռչակելէ (Գաշինքների կենտրոն, կրտակնևրի կենտրոն)) (մէրքէղի Միոաք, Ահդր Միսաք): Այդ ձըդ աումը համ.սրա մ են հիմնովին հակտոակ Բէհայի վարդապե տութեան։
Ժ. Ադէմին մեղադրում են սր նա դրել է3 թէ «—Աշխարհի աղդերի ելևմուտի կէտը իւր դրիչն է, փաստերը իւր լեզ ւից թռած խօսքերը»։ Նա Թէհրանցի աղա համալին դրել է, թէ —«ով որ. աղդ երին իմ անւան կանչէ, նա ինձնից է։ Մինչև այմմ արևղակը Գւսոան աոտեղատանը Բրդի վրա էր. իսկ այմմ Աոիւծ աստեղատունր մտաւ»։ Օրով ուզեցել է իւր անձնաւո-րոլթիւնըԲէհայից ղևրաղտսել։ Թաւրիզ Միրզա Խ ալի լին ղրել է♦ —«Ես ծառայութ եանո հիւլէն Աոտլածութեան ծովերի հետ չեմ փոխի, հույլն, ևայլն։
Այս պատճառների համար Ադէմի հակառակորդնևրը նրա յայտարարից Բէհայի վարդապետութեան հետևողների դասից
