հ;
վախարէն, շահի յասւուկ հրովարտակով արւու մ է այս ու այն գիւղի պետական հարկի որպէսզի թ ոշակառուն մ շարն-Գենաւորապէս—ժ աոունգարար օդտւի Այդ հկամուտի աղրիւ-րից: Թոշակասուն էլ գործ չունի դիմելու կառավարութեան, նա էլ դառնում է մի տեսակ տէր գիւղի վրա, որն համար* ւում է իւր Թույա, լբ։ Հօրեղ կալւածատէրը աւ (էն միիցի դիմում է և նահանդապետի, կամ Թույուլի տիրոք հետ իւր դիւդից վճարւելիք հարկի հաշիւր մաքրում: Եթէ ցորեն ի խարարը 25 թուման էյ արժենա, զօրհդ կալւած ատէրը նախընթաց տարիների արժէքը պաաճաո արանելով, ղան ադան ինտրիգների դիմելով խարարը 4—5 թուման վաղով վճարում է և ստացականները ստանում համաձայն պետական հար-կային գրքերի քանակին։ Տկար կալւածատէրը ոչ միայն բերքով է վճարում հարկը, երբ հացտհտտիկը թանկ է, փո դով է վճարում ՚ երբ բերքն արժան է։ Այլ պտըտաւորւած է պետական, կամ Թույուլի տիրոք պաշտօնեան իւր կալւած քում հիւրասիրել, նրա սպասաւորին կեբտկրել, ձիերը դար-ւքանել, նշանակւած հարկը տասին մէկ վրադբով կաւերածը ւիադօրի—պաշտօնականի վարձն է) նրան յանձնել և ճանտ պարհել։ Յաֆոդ տարին պետութեան, կամ Թույալի լիադօբը ստանում է տասներորդ բուսական բերքբ չափելով, իսկ ան-րերրիութեան ժամանակ պետական արձանադրութիւնների մատև անի քանակով:
16, Ընդհանրապէս առանց կալւած ատիրոԳ հաւանու թեան, կառավարութիւնը մշտնֆենաւոր Թույալի չի յատ կացնում նրա գիւղի պետական հարկը, բայց այս պարագայից օդտւում են դարձեալ դօրեդ կալւած ատէրները։ Կառա-վարութիւնը չի կարողանում ստիպել կղերին և. դօրեդներին, որ իրենց վճարելիքը—կալւածների հարկը տան այս ու այն
