պաշտօն ականին, նրտ թոշակի հաշւին։ Այն ինչ զօրհղ կարւածատէրները իրենց ցանկացած թոյլ անձնաւորութիւններին յաակացնել են տալիս իրենց վճարելիք հարկը և ճնշում են հարստահարում այդ օրական ապրուստի կարօտ թոշակառուներին։ Այն ինչ թոյլ կալւածատէրները և պա տա կլում են բարձր կառավա րութեան հրովարտակներին և յանձնաոու են լինում զօըեղ Թույալի աէր պա շաօն ականն երին յանձնել իրենց կալւածներից վճարելիք հարկը, Թույալի ակրը, կամ կառավարչական հարկահաւաքը մի չորրորդ իրաւատէր է դառնում կալւածքի վրա։ Եթէ կալւածատէրը տկար է, հովանաւոր չունի, նրա հետ զուգընթաց իրաւունքներ է բանեցնում, առանց զիւզական տնտեսական ծախ սերին և բնական պա-տահաբների տոյժերին մասնակցելու։ Այո պատճառով ղօբեզ կալւածասւէրները թէ կղերը և թէ պաշտօնակալները ամէն մ ի ֆայ ի ղ իմում են, որ պետութեան գանձարանից նրանց Հասանելի թոշակի վախարէն իրենց կալւածների պետական հարկերը շահի հրովարտակով իրենց Թույալի վերածեն։ Կառավարչապետներն ու բարձը ւզաշտօնակալները կղերի հետ աջակցած իրար են շնորհամ պետական գանձարանին հաստ-նելի կալւածական հարկերը։ Տարեկան պետական գանձարանից հազարաւոր խարտրներով ցորեն և թուման թոշակ ստացոզ կղերն ու պաշտօնակալները ամէն մի քաղաքում բազմաթիւ են։ Եւ չպէաք է մտածել, որ այդ թ ոշակաւորները պետական ծառայռլթեան մէֆն են, կամ պետութեան ծառայել են և արժանացել այդ վարձատրաթեան։ Եբբէք, դրանք, կամ դրանց պապերը, կամ պապերի պապերը ինչ սր ծառայութիւնների համար կորզել են Այդ շնորհները։ Հատերը մինչև անգամ փողով—կաշառքով են գնել և առատութեան մէ1 լողալովյ նորանոր կալւածներ են գնումք այն ինչ
