՝հձէմ և Իսլամի հեՖևոզին, թէ ինչոլէս կատարելու է իր լւահյուժլւ, աղօթքր, ծ*ւմւա պ ա հութիւնը, • ողոլ(\մաթիւնի* լւնաանե կան և ղրացիա կ ան յաբարերհւթի լհն հրր. առևտրական՝ և այլ էլաշհազրեբր, ղէպի՝ հատսրսւկութիւնը և պհսԽէթիւնքւ ոէԳւնւյսէծ սխրտաւորութիւնլլ, պասէերձւզմի կնալր, ատիի*ք ձտանւելիֆ մաս լլ,՝< հատ ու ցանելիք տուրքը և հարկը, Իսլամիրայաների հետ Լհ ոլտ տակ՝) ո,ւն են ա լիք վարւեցողութիւնը և իվլեոքի գոյ ութեան համար կատարելիք զոհռղՈւթիւնները։ Ալւու-հանիֆին այո* գրքով ուզում էր ամէն մի միւյյ լիմանի ըմքևւնեչ տալ իսլամի՚* հաւխտալիքը, գոլանանք ի էական \կէ| աերը, պսէրտքն ոԼ իրաւունքրէ ոԹաֆագուհճն Աբռւհանի՞ ֆէի՛ ՛հեչ ակը անչ ափ ՝ տար ածեց Իսլամ աշխտրհում, որ նրա հտմինււը հասաւ՝ Ամիրապետի ապարանքից մինչև ամենայետ բիկտծ* պար ա իզպ անի հիւկը։ Իմամ Ռագբը Ա սրա մահից յևաո հրղին Իմս)մ հաֆէրը սիւննիների հագիոները , Ա Մրա հւձնիֆէի «է&աֆտգուհըյ», որպէս հասարակ ,մ.սհ կա՛հ պցուն երի աչխատութիւն; «վայիֆ». Լվաիտ) հոչակեցին։ Արանք հհտևհ լծվ՝1 իրտն^նախորդներին ՝. պնդում էին, որ ՝ միայն <|եոս(|ոյԱի քքե« յնւ>ւոր1ո»ոէթեա6 ւքեօ զտհւուք են ՚ ա6եւ*|յւո.յթ|ւ «եէւնէււլ |ււքւեւքՕեւ*|1 լիտղճր են ՚հւնդիոներ գրելու՝, կարգեր : ոահ մանն՛ լ)ււ ՚՝, ղեւլւանի Փյւէւթները և ՚՝ մԽրգարէի աւանդածները ոյ՜ար զարձէւելու ՚՝ստ՝ բացատրելու։ Հետևաբար Իմամ՝ Բադրը և ւԱպա որդին Իմամ հաֆէրը ՝ կազմեցին ՚ իբձնց հագիսների հԱւհոոր Տէնրլլք որհհւք ՛չորս անկսէմ աւելի ճոխ Լն սիւննինևրի ե՚Աբեւ Կևձղէֆէի «Թ&ֆ աւլուհ՚»ի1ի որոնք շիա հաս ար տ կն՚ւ թեան հա ձար, ՝ ո՜րպէս (յերյշնոյկան հ|ք)ւ*հԼթի։ւՕյ><յ քպխէԱծ՝ թելաղրնւ թիւննքւր՝, ՝ հւձւԽտքի մասն՝՝՝ե*հ կազմում և անպայման պար տաւորեցէհցիչ են՛։ "՚"ւ”;,՝՚“
՝ - Դ. Իմամ ենւֆէրը յ ձւ՝տ ուկ ՚ II«տւ ա ծ էոյհին յայձւնաթիւնյւվ,
