աւել ունեցողներ քինին, պակաս ունեցողներն էլ նրանցից սա կաւաթիւ չեն,քանի որ ծ անրահարկի տակ ճնշւած է Ատոպտտականի ռանչպարը։ Տան գլուխ է-2 կով, մի մսւտեան, ւ2 էշ կամ կորի, 3-10 կթան ոչխար կամ այծ հաղիւ է պահում ամէն մի րնսանիք, ղրանք էլ դժւարութեամբ են կառավարում։
Բ. Ամէն մի չութով երեք քուսլււոր սերմից աւել ցանել չի կարելի։ Հողի պառաւութեան, շէկութեան պատճառով շատ նօււր են ցանում։ Մանաւանղ որ երկրի փոքր մասում Լնալ մաստ—Րւրմիի կողմերը) գործածում են ղու թան, մեծ մասը արօր են բանացնում։ Ուստի 3 խարար սերմը (2 ցռրեն, մի ղւորի սովորաբար) ցանում են մօտաւորապէս երեք խարար Լաբրասի) հողում (մօտաւորապէս 6 Ր^ղ հսեատինում)։ Ամեն մի ղութի տիրոչ ոյժից վեր է 3 խարարից ա լելի հող խողան թողնեք և վարեր Տան ղլուխ էլ հաղիւ մի մի խարար առ այաի տեղ գրաւեն: հետևաբար ամէն մի չութի տէր ծխական իւրացնում է մօտաւորապէս 7 խարարից ոչ աւել հող (15 ղես՝ եատին մօտաւորապէս), բացի համայնական արօտից։
Գ. Ատրպատականի մեծագոյն մասը շիկահող է, սևահսղը շատ քիչ է, ուստի ցանքը արտաղրումէ առատ տարիներում 7-8, չատ անգամ հաղիւ տասը, սովորաբար 4ից մինչև 6, իսկ ստհրկ տարիներում 2\ից էլ պակաս։ Մանաւանղ որ արհեստական պարարտացում գոյութիւն չունի, մեքենաներ, կատտրելտգործւած գութաններ շեն գործագրւում: Միկին թավ բերքը կարելի է առ առաւելհ 5 հաչ լել։ Հետևաբար մի չութի տէր ընտանիք դէմի տեղերում սովորաբար 3 խալ ւար ց անելով վերցնում է ոչ աւեքի քան 15 խարար։ Ընղհունրապէս երկու բաժին ցորեն և մի բաժին ղարի են ցանում\ իսկ լեռնային, բարձրաղիրք կողմերում ընղհակառտկը։
