հրամանագիր էր գրում, նախատում էր ըմբոստ նահանղապե աին և նրա մօս։ ճանապարհում խնդրատւին, վերկինիս ձեռքը յանձնելով կարևոր կարգաղրութիւնը կամ հրամանագիրը, որոնք նախկին հրամանագրի նման անգործութեան ղատապարտւելուն երբէք կասկած չունենալով։ Նիղտմի֊Օալթ ա նէն երբէք յատուկ պաշտօնակալներ, յանձնակատարներ չէր ուղարկում ղանաղան նահանգհեր, նա ամէն գործ կատարում էր նահանգապե տների միկոցով, որով վերջիններս աւելի սերտ կերպով կապւում էին իրեն հետ։ Այն ինչՊաբսկաստանի մէկ այսպիսի գործերը գլխաւոր կառավարիչները քննում, վճռում են առանձին յանձնակատարների միկոցով*
25. Նահանգապե տներին իրենց վիճակներում տնսահման արաօնութիւննե բ տալիս և գործ յանձնելիս, պայմանաւորւում էր, որ նրանք մտսնաւոր հրամանագրերի վրա ուշք չը գարձնեն, այլ վարւին ամէն շարաթ ոլգարկւած հրահանգների համեմատ։ Խղճա/ի գսւտավարները ղայրաթից և յուսահատութիւնից չէին կարողանում բացատրել, թէ ինչ պատճառով նահանգապե աները ոչ միայն իրենց կառավարչապետի անմիկտկան հրամանները չէին գործադրում, այլ նրա կամքի հակառակ մեքենա յութիւններ էին սարքում։ Ցաճախ Թէհրանից՝ կենտրոնական բարձր իշխանութիւնից հրովարտակներ էին բերել տալիս անարղարութեան և ղրկանքի մաանւածները, որոնց ձեռքում ղանւած մինիստրական, Աթաբէգ աղամի և բարձրագոյն հրամանաղրերն ու ֆէբմանները դարձեալ նոյն մեռևլութեան էին ղատտպարտւում՝. Այսպիսով մի քանի տասնեակ տարիներով գատ վարողները, նորանոր հրահանղներ և վճիռներ ձեռք բերողները, առանց նպատակի հասնելու, ընկճւում, սնանկանում, յուսահատսւ-թիճից կ ութլտծի եԳթ արկլում, իսպառ մոռացութեան աա
