այն այս կողոպուտին ենթ ուրկէ էին հացագործները, ղար ձեալ նրանց վիճակը տանելի կլինէր,ը այ ց կսղ ւՈւ ակի աւա բաոունեբր, հարկապահան^ները աւեքի ղաոնպցնում էին ինչ պէս հաց աղ ործի, նոյնպէս էլ հացի կարօսւ—աղքատների վի ճտկր։ Բազարում ծախում էին հու մ, սե, կիստշադաւի մի տեսակ անմարսե/ի ղանդւած, որի մ էԳ (1,է1ցի I) ոբ և ն ի հիւթբ ումէն տեււակ նիւթ կար։ Այդ զունզւած ում դարման, խոտ, հող, նշի կեդե և նոյն իսկ մի տեսակ սպիտակ կսո խառնըւ և լը պարղւելով* մեծ յուղում առաֆ րերեց քաղաքում։ Բայց ով էր հողս քսդողր, ով էր մտած ողը թէ աղքատ ղասա կարգիքը անարի ստամոքսը, աղիքները, դլսւխը և ՚միտքբ ի՜նչ զարհուրելի տանջանքների էին մատնւած: Կաո ավարութիւնը պետական ամրարից արժան հաց-ցորեն մատակարարելով հացթուխներին, լիովին իրսոունք ունէը նրանցից մաքուր հաց պահտնջելու ք բայց հանելուկ էր մնամ այն պաբադանք թէ նա ինչի էր լռում և չէր ստիպում կարգին հաց պա արա ո տել։
29. Կալւած ատէրները իրենց աշնանացան, մրսածք որո մախաոն, դարմանոտ և հողոտ կտլի տկուցքն էին րերում յանձնում կառավարչական ամբաբին։ Յայանի բան է ամբաբի վերակացուները զօրեղ կալւածատիրոջ գործակատարներին չէին կարող խիստ ճնշել և նրանցից աննշան տոկոս կաշառ վեբցներւվ, ընդունամ էին ներկայացւած հտտիկները։ @՝ոյլ կալւած ատէբները աւելի մեծ տոկսս փեշքեաշնեբ էին տալիս շտեմարանապետին և ազատւում> Այս պատճառով ամբարում կուտակւել էր շատ ցած տեսակի հացտեատիկ։ Ամբաբի վե բակպցուն և որա ստորաղրեալները կտռավաբութիւնից յա տուկ ռոճիկ չունենալով, չոռ խո չէին ատելու, իսկ այդ յաւերած հարկերր—կտշաոները մտնում էին ղլխաւոր վե-
