ղաքի թաղերը մասերի չէ վերածէած և ժողովրդի համար պարտադիր չէ այս կամ այն միւթթ էհիդի ղուռր գնալ. այլ նա աղատ է ըետրել դատաւոր միւթթէհիդներից կամ ախունդներից որին որ ցանկա: Պարսիկների մէջ ոչ միայն բաղմա թիւ են աղանդները, այլ անթ իւ են աձեն մի աղան ղի բացատրողները, իսկ ամէն մի անհատ իւր հաւանած բացա տրիչ կղերին է ձդտում յանձնել իւր ղատը։ Րրովհետև կողմերի աշխարահայհացքները տարբեր են, նրանք շեն կարող միենոյն անձնաւորութեան երկուսն էլ հաւատալ, այո պատճառով միւթթէհիդի րնարութիւնը անչափ նեղաթիւն է պատճառում նահանգապետին։ նահանդապետը համոզելով, կամ վիճակով միւթթէհիդին որոշելուց յետո, կողմերին իւր փիշ խդմէթների և ֆարրաշների առաթ)ւորդութ եամբ ուղարկում է շէրիաթի դուռը։ Կողմերբ պարտաւոր են իրենց հետևող նահանդապևտների սպասաւորներին կերակրել, կշտացնել օրավարձ տալ մինչև գործի աւարտը։ Այսպիսի որսերին մաշ կելու արհեստը լալ են ուսումնասիրած՝ ֆարրաշները, այնպէս որ, դատաւորի դռնից ներս մտնող դանկատաւորը, կամ պատասխանատուն պարտաւոր է իրեն հետևող, հրաւիրող ֆարրաշներին, դռնապահներին, կ օշիկների պա հա պանին միւթ թէ^իղի էիրԱ* է* և է էն տնվեբթ վճարել, որպէսզի վղակոթր ազատէ բռունցքների հարւածներից) կամ հրապարակով ապտակի ու նախատինքի չարժանանա՝. Տա յանի բան է, զօրեղ դանկատաւորները աւելի քիչ են կեդեքւում ու նախատւում, քանթէ թոյլեբը. բայց ընչաքաղց ֆարրաշը աւելի շատ բան պոկելու համար աներեսութիւնից ձեռ չի վերցնում* Այս էլ պէտք է նկատի աոնել3 որ նահանղտպետ դատաւորները յ այ ունի սւժեղ անձնաւորութիւնների դէմ ղանկատնեբ կամ չեն րնղուհում, կամ նրանց հետ ակնած ութ եամբ են վալսում.
