հՈՆՆ Ի հ՛Ի՛Ն
է շիա հաւաատցեալը և ղրանցից որ մէկի մօտ ււր նկատում է կարևոր աո աւելութ քււնները, Նլւան ընդունում է իրան միէհ թէհիդ, նրա անձնաւորութիւնը դալանում է անւք<ծքւ էկքսււքի հոգու բնակարան—«ձաննիշին»։ ՝ . ՜;; ՚՛
հիա կրօնի հիմնական և էական օրէնքնեփի համաձայն, իրանց առաջնորդը (իմամ) կամ դատաւորը սահմանւում է նախախնումութիւնից, որին Սլւահը անյայտր տեսնելու կա ադութիւն է տայիս։ Այսպէս էին դալանում շիաները իրանց տասներկու իմաւէների օրով, այս է Իմամ Բաղրի և Իմամ հաֆէրի տւած պատգամը» Ա իլենիների նման շիաները, իրա աւնյ> չունեն իրանց Իմամ~խալիֆ ընտրելու։ Հիաների գւմ֊ւ անունյէով Իմամի աստիճանը մի երկնային շնորհ էք ՚սր րփշ խւում է ընարեաքներին, որին, չեն կարող ընսպւել սխալման ենթակա մահկանացուները։ Ինչպէս իմամները երևային շընորմով էին սահմանում, հետևաբար Իմամի հոգին՛ էլ ինքն է ընտրելու դիանական և բարեպաշտ մարդկանց սիրտը՝ իրան բնակարան, որպէսզի սրանց միջոցով հոփէ իր հծառ ճշմաթ աութեան ճանապարհով՝ մինչև իր աշխարհ՝ վերադառնալը։ Ուստի շիաները իրանց կրօնապետ կամ գործ՜երի վեբահասԻւ լինող հմիւջթէհիդ) չԼն նշանակում, չեն ընտրում, այլ այնպիսի հեղինակաւորնևրին, որոնց քայլերից և գործերից նկատելի է լինում երկեային շնորհը, կուրաբար հետևում և նւիրւում են։ •
Ա. Քանի որ մարդիկ տարբեր հայեացյ* հւնին, սԽրբեր համոզում հւ զդացում, միևնոյն անձնաւորոլթիւնը՝ չի կարող ընդհանրութեան վրա համանման ներգործհւթիւն՛, ունենալ։ ՄանաԼանդ բաբոյականութեան 1 և առ^վ ին մւթե ան մառին մարդիկ անչափ տարբեր հայեացք ունին, շէրիաթն ու հւե*դիմները անչափ աո աձդական են։ Որովհետև ամենադէտ
