• ԻՄԱՄԱԹ
դում, նորանոր զիւդեր, կայքեր դնելու և իրենց կախածները ընդ արձակելու։ Իսլամական օրէնքով, կալւածատէբը կամ երկրագործը իրեն տան կարևոր հացահատիկից աւելորդր պար ատէոր է անպայման քառասուն օրւա ընթացքում, իսկ սովի մ ամանակ—հորո փրւա մէհ ծախել• Ամբարել պահելը ամենամեծ յանցանք է և սոսկալի մեղք, սրի համար ներումն չկա* հարածատէր մոլւաները իրենց գարև որ քարոզութեան հակաս ակ սկսեցին ամրտրևլ դիպերից ստացւած մթերքը, պը հեստական սով առաջացնել, որպէսզի հացը թանկ ծաիեն։ Իբր կառավարութիւնը նրանց շէրիաթն յիշեցնելով, պահան հեց բանալ ամբարները և ծախել ցորենը, դարին, ժողովրդին սովից ազատելու և երկիրը խոովութիւններից փրկելսլ համար, սրանից տասը տարի աոտֆ յայտնի Թսորիզեցի միլի թէհիդ հաջի միրզա հաւագը հուրանից մի նոր այաթ մատ• նտցոյց արաւ, որը անսահման իբաւունք է տալիս տպբանքա աիրոհ իք դոյքի հետ կամքի համեմատ վաբւելու *)« Այս շէրիաթ ակսէն նենդամտութիւնը աւելի ուշաբերեց խոր քնի մէչ թ մրածներին, որոնք սթափւած* էլ հեռացան կղերականւ դարաղիտներից։
15. Արանից մօտ երեսուն տաբի ս>ոա| մեռնող միւիթէ հիդ Միրզա Բտդրը եբեք-չորս դիւդ ունէր, իսկ այսօր նրա թոսը որ դիտութիւն րնաւ չունի, բայց քառասուն արշիննսց ապարօշ է փաթաթ ում, հարիւր յ ի սուն դիւդ ուհի՛ Այս միւջթէհիդի եղբայրը Միրզա հաւադը, որ հօբից մի, թէ երկու անյայտ դիւդ էր ժառանգել, քսան տաբւա պաշտօնա• վարութեան ընթացքում երկու հարիւր դիպ 1,լՐաԱՐ^Ա հ
- ) էննաս միւսարաթիւն։ Աա էնվալիհիմ, ք^թէսաԱիւթիլ միլլայ ֆի իմլաշիհիմ, (արարածը իւր կայյի տէրն է, թւչպէս կալա&ատէրը իւր կայքի)։
□ւցւէւ26օ1
