դութիւնները, ոխակալութիւնները, վչւ է ժ խնդ բութի լնն և րբ այն պէս է ստորացրել նրանց վարկը, պտաիւը Իրանի ժողո վուրղի աչքում, միւջթ էհիդները այն պէս են թուլացել և այնքան են խղճացել, և ստորացեք, որ ոչ միայն ամբոխը, վարձական ծ առայողհերը և անհատները նրա)ւց արհամարհում են, այլ կասկած է ծնել և հաւատները խախաւել է Մէշէղի, Քիւֆէի, ՝#էրրէլայի միւԳթէհիդների մասին և օրից օր թե* րեհաւասաւթիւնը աարածւում էհ
16. հիպ կղհրի քարոզած դաւանութեան համեմատ, ինչ* պէս ասացի, իմամ Մէհթիի ֆաննիշինին է տրւած ամրսղհ ժողովուրդը և երկիրը կառավուրելու իշխանութիւնը։ Արանից հետևցնում են, որ իրանք ՝ միւջթէհիդներն էլ պիաի կաււավարեն պետութիւնը։ Ինչպէս տասներկու Իմամները պա հանջում էին քն^ել ընտրողական խալիֆութիւնը, իրենց* որ* պէս նախախնամութիւնից սահմանւած Իմամի (առաջնորդի) հպատակել, այն պէս էլ ^աննիշինները միշտ պտհանֆել են, որ Գնի են իսլամական Սուլթանները, իրենց՝ ևրկրի շէրիա կան իշխանաւորներին յանձն1ղ պետութեան կառավարու֊թեան ղեկը: Ինչպէս տասներկու Իմամները բողոքել են խալիֆների դէմ, այն պէս էլ միւջթէհիդ—^աննիշինները բողոքել են սիւննի Աբբասեանների, Սէլֆոլքների, հինղիղխանի, Տուղ բիլի, Լանկթէմուրի դէմ, նոյնպէս էլ բողոքեք են շիա Սէֆէ՝ վիյ կամ ՚Լաֆար շահնշահերի իշխանութեան դէմ, համարելով բոլորին յափշտակիչհեր, բռնակալ ուղորպատորնեբ։
Սէֆէվի շւսհերը, որ իրենց համարում էին Իմամ Մուսայի սերունդից, Մահմէղի ֆաթմաո դստեր և Ալիի ա^ւ)ւ/ւ^ աո ալացած Սէիդնեբ, ՚բանտգրւած էին միւջթէհիդներից, ինչպէս նադիր հահը և Դաովարները։ Հիա թադաւորների, իշխանների լուծը այնքան դառն է շիայի համար, որքան
