Բաբի վարդապետութիւնը և ամէն մարդ իւր կալաղութեան չափով օգնում էր, թէ բերդի շինութեան, նորոգութեան, ատաղձով, մթերքով, պաշարով, զէնքով, այնպէս որ կառա վարոլթիւնը պարտաւորւած ահաւոր բանակ ուղարկեց Բա բիսերի դէմ. Ցաճախ կողմերը իրար դէմ յարձակւում, տրիւ նահեղ կոտորածներ էին անում, բաբիները դուրս գալով բերդից կոտորում էին հակառակորդներին, ցրւում նրանց ոյժը, կրակ տալիս զօրանոցներին, մթերանսցնելվ^ւ։ Այնքան ծանրացաւ զօրքի ու շիաների վիճակը, որ IԽյիղիլլ-իւլէման հհադ հկրօնական պատերազմ) հրաաարակԲայց զուր, քանի որ պարսիկները երբ տեսնում էին Բաբիների հերոսական կռիւը, մի բառը մարզիկների այսպիսի անեբկիւղ գի մագրութիւնը, իրենց ծանօթների և հարազատների մարմիններից անֆաաւած և ցիցերի վրա բարձրացրած գլուխները, որյւնք տնկած էին Թէբէրսի բերդի շուրթը* յուսահատ վերադառնում էին իրենց բնակարանները։ Այս յարձակումների Ժամանակ Բաբիները մտան Բաբջըուշ, աւերեցին։ Այրեցին (հահզադէի ապարանքը, որի բոցերի մէջ խանձւեցին շահզա դէները։ Կառավարութիւնը անճարացած օրից օր աւելացնում էր զ°րքի և թնդանօթների թիւը, որոնք գիշեր-ցերհկ աբքնում էին տապալել Թէբերսի բերդը և Բաբիներին։ Որպէսզի գիշերները հնարաւոր լինի գործելու, Դ°Ր^ՐՐ կթակ էէ՜ե տալիս շրջակա անտառներին, որոնց լուսով յարձակւում թշնամիների վրա։ Մի գիշեր Աբբաս֊ւ^ուլի խանը Մագանգարանի զօրքերի հրամանակալը կարողացաւ գնգականար տապալել Մոլւա Հիւսէյն Բիշրօյէցիին, որին յաջորդեց Մոլւա Գուզդ ուսը։ Բիշրօյէցիին թաղեցին հկխ֊&էրԼրոի բերդում, բայց բերդին տիրելուց յետո պարսիկները նրա յյիակը հանեցին, մանրեցին և թափեցին շներին։
