ժումներով, ոբ սթափուին ղ արևօր քնէածաթիւնից, պատսևն խաւարի վարադոյրը և դիմեն յաո աԳադիմութեան։ նա առանց յ ողն ելու ժամերով խօսում էր, համեմելով իւր քարողները սեփական բանաստեղծական ոտանաւորներով, որոնք այնտեղ անղիբ էին անում, դրի անցնում և տարածում։ Իսկ ուհկնդիբները հիացմունքից արձանացած, առանց ծ ոլտ ունի, հանում էին /»///, ըմբռնել և ի լրացնել այդ լոյսի քարոզչուհու գաղափարները։ Գաբե՜ր և անչափ դար եվք էր անցել Արի-ական աշխ ար հի վրայից, մաբղիկ կնոհ դէմքր միայն կանանոցում էին տեսել և յան կար ծ բեմի վրայից Թահիրէի նման մի չքնաղից, բայց աւելի սքանչելի ճարտասանի խօոքերից ու մտքերից թովուած, կեանքերը վտանգի մաանած շրհա՝ պատում էին նոբան, որպէսզի իրենց հողե կան ծարաւր յա-ղեցնեն, մխիթարուին և յուսադբուին մի այնպիսի երանելի ապագայով, որը նրանց անչափ մօտ էր թւում։ Բայց աարաբաղտաբաբ երկու տարի էլ չաևեց Թահիրէի քաբողութիւն ները, յանկարծ մթնեց Թէհրանի հորիղօնը և զարհարելի տեսարանները ահաբեկեցին ւււ ցրուեցին այս ժողովներին յաճախողներից շատերին։
29. Բաբի չարաչար նահատակութիւնից անչափ բորբս քուած ու ղդածուած նրա ծառան, Իսկուեցի մի թուրք* Աագըգ անունով, վրէժխնդիբ եղաւ և Թէհրանում ՆասրԼդդին հահի վրայ ատրճանակ արձակեց 1852 թ.։ Թէև շահր թեթև վնասուեց, քանի որ ցնորամիտ Աադըդը միայն ղնղիկներով ու վաոօղով էր Լցրել իւր ատրճանակը, բայդ երբ ըմբռնեցին♦ որ չարագործը Բաբի է և վբէժխնդրութեան հոդով էր կատարել Այդ ոճիրըք սկսեցին սաբսավ/և/ի կերպով հալածել նորաղանդներին։ Այս միհոցին մի ինչ որ խոհարարի քաչալ-աշկերտի մատնութիւններով ու ցուցում)ւերով Թէհրանի ոս-
