Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԲԱՆ ՀՐԱԺԱՐԱԿԱՆ ԱՌ ՐԱՐԵԿԱՄ ՄԻ՝
1
Գնա՛ բարեալ իմ սիրեկա՛ն՝
Ի հայրենեաց յաշխարհ քաղցրիկ,
Մի՛ մռռանար զիս բացական
Քոյ բարեկամ տարաշխարհիկ։
Գնա՛ բարեաւ՝ իմ բարեկա՛մ,
Ես ի գիշեր և ի տունջեան
Զքոյդ յիշեալ սէր քաղցրահամ,
Ընդ քեզ եղէց միշտ անբաժան։
Ա՛ռ զիմ համբոյր կարօտագին
10
Եբրև անկեղծ սրտի զաւանդ.
Թէ ո՛չ աստ զայն առցուք կրկին,
Ի խումբս հոգւոց ստասցուք անդ։
Ես արտասուօք թացից տեղին,
Ուր շրջէաք ընդ քեզ սիրախառն.
Ի հառաչելն առից զջերմին
Օդն, ուր սլանայր սրտից մեր բառ։
Միթէ հոգե մեր անհաղո՞րդ
Կացցէ, երբ ձեռն ժամանակի
Խլեալ բռնի զմեր կենաց կցորդ,
20
Սիրելեաց տես, տանի հեռի։
Մինչ զեփիւռին հողմոյ մեղմիկ
Սուլէ ի դաշտս շունչ զուարթարար,
Միայնութեան կացեալ ի լռիկ,
Զքեզ յիշեցից՝ ո՜հ սիրավառ։
Մինչ ի կամար երկնաստեղաց
Փայլի անմեղ ջահն գիշերոյ.
Ուր տիեզերք զքուն թանձրամած
Նիրհեն։ Եւ ես ի ջերմ ոգւոյ
|
|
