Էջ:Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/50

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է


Կանաչ Տառեր, Թորոս Թորանեան.djvu/50


Առհավական դուն գումար,
Այս նամակը իմաստուն
Գրել ինչպես դուն կրցար,
Որ հրաշքի հանդիպող
Հիվանդի մը պես ահա,
Սիրտիս խորեն, որ սիրտիդ
Տրոփին տակ ուոճացավ,
Հազար ողջույն քեզ կուղղեմ։
— Որդի գրես ինձի,
Լավ Է ըլլաս յոթ լեռան
Ու յոթ բլուրի ետև,
Քան թե պառկիս քարի տակ,
Լեռը լեռան չի հասնիր
Մարդը մարդուն, բայց գիտես
Կը հանդիպի, իմ որդի…

Ու սիրահար մը ինչպես
Իր սիրածեն ստացած
Գիրն առաջին կը տանի
Իր շրթներու բոցերուն,
Կապրիմ հույսերդ բոլոր,
Ու պատմաբան մը ինչպես
Մագաղաթի պահապան
Կը ծաղեմ դիրդ հեռվի,
Ու սիրտիս տակ կը պահեմ…
Մայր, գիրեդ վերջ սրտալի,
քեզ տեսնելու հույսերուս
Ծիածանին տակ կապրիմ։

Սոֆիա