Զեզմե Հեռու, քեզ երգելու
«Մեղքը» երբ որ ես գործեցի,
Ձեռքեըուս իմ դրին շղթա
Ու անարև զիս նետեցին
Նկուղներու մեջ բանտերուր
Ու ես զարկով ոստիկանի
(Անողոք Է լեզուն ղարկի),
Ինկա թափով նկուղին մեջ
Ուղեղիս մեջ հազար կայծակ,
Դեմքրս ըրի ատելության
Ան ձեռակերտ խորունկ քանդակ,
Երբ աշքերուս ինկավ հանկարծ
Առաստաղին սևակալած
Փհքրիկ, փոքրիկ պատուհանեն
Ափ մը լազուր, ափ մը երկինք։
Ափ մը երկինք, բանակ մը աչք,
Ոանակ մը աչք ընկերներու,
Որոնք այնքան, այնքան ջերմին
Զիս դիտեցին անհագ սիրով…
Ափ մը երկինք, ափ մը լազուր…
Կարծես կապույտն արարատյան
Դարձած աչքր ժողովուրդիս
Պարուրեց զիս սիրադորով…
