Էջ:Կարոտի Ճամփաներով, Թորոս Թորանեան.djvu/17

ձեզի դպրոց տվավ մամուլը տվավ ռատոիակյանը տվավ քրտական գրակնության ստեղծելու պայմանե պայմաները տվավայնպես պետք է վիշիս մեզի հետ Այսոր վանը քուրտին կպատկանի ոչ քուրտին կպատկանի ոչ ալ հայուն բայց հայրը չի կրնար դադրիլ մտածելե թե վանը իրը եղած է ւո իրը պիտի ըլլա պատմությունը մեկ բաղորոշ շրջանին հասո լավ կըլլա որ քու զավակներտ իմ զավակներուս դեմ գալուց այդ օրին զենքը վերջացան մենք չէնք ուզեր հին տետրակները բանալ ամեն րոպե ւո հայ մարդը գրգռել այսինչ կամ այսինչ ժողովրդին դեմ բայց հասո դուն ալ դիտես ու բազմահազար քուրտեր այսր գիտեն որ թուրքը ձեզ լավագույնս կրցավ օգտագորցել մեզի դեմ ու հետո կարգը քուրտին եկավ թուրքը ձեզ ալ ջարդեց պարեբարար հայեն վերջնականապես ազատելեն հետո; Այցի կերթամ Սիլվա կապուտիկայան մորը բանաստեղծուհին բացակա է նայց մայերը կապուտիկյանը հակառակ իր հառաջացաց տարիքն ամուր է աժղույժ է աչքերը լայն բանացաց կորսա խոսքերս ու ինչպես ամեն բ անեցի ախ մը քաշելե հետո կրկնե ալ ինծի համար այդ որերուն սովորական դսրձաց աստվածացը մը էն աշղաևում դրաղտ էս աշղարում վան; մենք երևանի մեջ վանեցի հարևան մը ունենաք Անոր մայրը շուրջը օնսսոիմննյա կին ալ էէ կրնար դուրս ելնել տունեն դարձաց էր կորքամակ ու հակաց էր դեպի հողը խնդրաց էր որ երթամ զինք տեսնեմ գացի իմ պատնամերս լսե ետք վանեցի կինը ինծի համար շատ զարմանալի այնպիսի հուզումով երգեց Տլլե յամանը այնպիսի անուշ ձայնով որ աչքերս լեցուց արցունքներով վանա ծովի ջուրը նման աղի արցունքներով տատիկին լեզուն ւո ձայնը բացվեցավ երգերու վանի երգերու օղակները շղթա կատիկը մը երիտասարդացավ այդ գիշեր ւո երեկոն փաղցեվացավ շարունակվելու համար այս տողերով ցանկությամբ տակինը ինչ լավ կըլլար երթայի մեռնեի մեր վանա քաղաքին մեջ; ճարտարապետ գրող բանավոր ուսուցիչ դա;