Լուսնի լույսը կփշրվել օդանովի ձախ տևին ու կարածվել անսահմանուտյուն խորը։ Ամփոփված էի բազմատոռիս մե, գոտին կապած ոչ թե․իմանալու լուսնի լույսի նման փշրվելու վախեն, այլ մեքենաբար օրենքը մը հարգած ըլլալու համար։ Աղքերս լուսամուտեն չէին հեռանար։ վարը լռներ ու դաշտեր ու կային անտառներվայրի ու ընտանի կենդանիներ։ տեսողուտյուներս մշուշվեցա։ Ավելի ևս ամփոբվեցա հիմա մտկապատկերներս հետ եմ Ավելի ճիշտը կհամադրեն ընդանհուր հաըտարիմը կբրմեն շաբտվան շաբտովան որ ուղևորուտյուները ավելի եղավ ուղտագնուտյան մը տվրած վաղնջակ այն վայրի որ երկրի հայաստան կոչեցա սուրեն ու յութեղները փորձեցին Արևելքը ու Արևմուտքը հյուսիսն ու հարաֆն վարչատունն ու նստակըացն քրիստոնըան ու այլադավանը ով է կրցած հագուստն ու մոտեցավ իմ նստած շարքիս լուսամուտըիր մութ խորության մեջեն ցոլացուց օդանավին մեջ սպասարկող աղջկան կարմիր հագուստը այդ հագուստը ավելի ևս ավելի նստած շարքիս րոեապես աղքերիս առջև գծագրվեցին մեր այրվող գյուղերը աըրվող եկեղեցիները այրվող մագաղատները մատըաները,փլցվող ճարտարապետական կոտողները
Թուրք աղջկա անուշ ձայնը սթաբետութ զիս Աըո, անուշ։
