Տղեն ասում ա.— Իմ մոտին որդիա՞ն ա։
Թագավորն ասեց.— Բա խի՞ ես էկե:
Տղեն ասեց.— Ես ռամ քցող եմ, կքցեմ. կգտնեմ։
Թագավորն ասեց.— Ս դար դու ըտենց շնո՞րք ունես։
Ասեց.— Ես լավ ռամ կքցեմ։
Ասեց.— Դե քցա՛, տենանք։
Տղեն ձեռի էրեսին թամաշ արեց, ասեց.— Աղլուխը ֆլա՛ն քուչի պատի ճղակումն ա։
Թագավորը մարդ ղրկեց, որ բերի։ Ասեց.— Ո՛ր դուզ էլավ, մենծ փեշքաշ կտամ քեզ։
Դալալը վե կացավ, գնաց բերեց։
Թագավորը եբոր աղլուխը տեհավ, զարմացավ, ասեց.— Երևելի իմաստուն ես դու, մինչև հմի ո՞րդի իր, որ քու անումը չէի լսե:
Ասեց.— Ես մի քյասիբ մարդ եմ, իմ անումը ո՞վ պտի լսի։
— Ըսորվանից,— ասում ա թագավորը, քու ամսականը քսանըհինգ ոսկի ա, կե՛ր, խմա՛, իմ կշտին կա՛ց։
Տղեն վեր ա կենում, գալիս ա տուն, կնկանն ասում ա.— Աչքըդ լի՛ս։
Կնիկն ասում ա.— Հը՛, ի՞նչ խաբար ա։
Մարդն ասում ա.— Էլ ի՛նչ խաբար պտի ըլնի, ամիսը քսանըհինգ ոսկի պտի առնեմ, լավ ուտեմ, լավ խմեմ, ման գամ. էլել եմ թագավորին վեզիր։
Կնիկն ուրախացավ, ասեց.— Տեհա՞ր, մի բուռ չամիչը քեզ խելքի բերեց, թամբալություն իր անում, թունդրի միջից դուս չիր գալի․ բա էն վախտը, որ ասում իր «մրսում եմ», բա հմի խի՞ չես մրսում։
Արանքը քաշեց մի տասն օր, թագավորը կանչեց էդ տղին, ասեց.– է՛թանք ման գալու։
Վեր են կենում, էթում են։ Էթում են թագավորի բաղը: Եբոր մտնում են նեքսև, թագավորը էդ տղին հրամայում ա, թե.– Դու էդ յանովը գնա՛, ես էլ էս դհովը ման գալոն գամ։
Թագավորը ասում ա. «Արի մին էլ փորձեմ սրա իմաստությունը»։ Վարդը քաղում ա, բռի միջին պահում, էթում ա իմաստուն Վեզրի կուշտը։
— Հը՛,— ասում ա, բռիս միջինն ի՞նչ ա, իմացի՛։
Տղեն տենում ա, որ գլուխը պտի թռնի կնկա պատճառովը.
