Տղեն թագավորին գլուխ կտա, կթողի կէթա տուն, մորը նաղլ կանի թագավորի ուզածը:
Սրա մերը իմաստուն կլնի, կասի.— Դու սկի դարտ մի անի, կէթաս թագավորիցը իրեք հարիր մարդ կուզես, իրեք հարիր տիկ գինի, իրեք հարիր տիկ արաղ. վե կունես կէթաս ֆլա՛ն մեշեն, ընդե օխտը մենծ հավուզ կա. էդ հավուզների ջուրը լավ կկռճեք, դուս կածեք, էդ գինի, արաղը շուռ կտաք էդ հավուզների մեջը. ֆլերը ճաշվա էն ճնջոթան շոգին կգան կխմեն. խմելու բաշտան քոմմա կրեֆովանան, վե կթափեն, դո՛ւ քու մարդկերանգովը վրա կհասներ, քոմմըքին էլ կկոտորեք, ոսկոռները կջըկեք, կբարձեք սելերը, կգաք։
— Լա՛վ,— կասի տղեն,— ո՛նց որ ասեցիր, ըտե՛նց էլ կանեմ։
Է՛հ, էղ տղեն ա՝ էգսի օրը թեզ վե կկենա, կէթա թագավորի ամարաթը, թագավորին խորը գլուխ կտա, կասի.— Թագավորն ապրած կենա, ինձ պտի տաս իրեք հարիր մարդ, իրեք հարիր սել, իրեք հարիր տիկ գինի, իրեք հարիր տիկ արաղ։
Թագավորն էն սհաթը հրամայում ա, որ տղի ուզածը քոմմա բերեն տան։ Բերում են, ամեն բան հազրում, ճամփի թադարեք տենում, ընկնում ճամփա։
Էթում են, էթում են, շատն ու քիչը աստոծ գիտա, մի՛ օր, է՛րկու օր, մախլասի՝ մի շաբաթ, հասնում են Ավչի-օղլու մոր ասած մեշեն: Էթում են դե՛ս-դե՛ն ընկնում. ո՛ր շատ ման են գալի, էթում են էն հավզները գտնում են։ Էդ հավզների ջուրը Ավչի-օղլին թամուզ կոճել ա տալի, գինի, արաղը քոմմա դարակում են էտ օխտը հավուզը, իրանք էլ էթում են ղրաղ տափ կենում։ Անց ա կենում մի սհաթ, էրկու սհաթ, էն ճաշվա ղըռ շողին, մին էլ ի՜նչ տենան՝ եքա սուրուքով ֆլերը:
Գալիս են քոմմա վրա պրծնում, որ ինչ ա ջուր խմեն. արաղի, գինու ֆոտիցը հաշտ են ըլնում, փռնչալոն եդ փախչում. համա դե՝ ո՞րդե պտի ջուր գտնեին, որ խմեին. էլի մի քիչ վախտից եդը վրա են պրծնում ու մի կուշտ քաշում գլխները. հենց խմելու բաշտան քոմմա հարբում են, շալուքյութ ըլնում, վե թափում:
Էս Ավչի-օղլին ա՝ էն սհաթը իմաց ա տալի հընկորտանցը՝ վրա են պրծնում մի սհաթումը քոմմըքին մորթոտում, քերթում, ոսկոռները բարձում սելերը, ընկնում ճամփա դպա իրանց երկիրը։
Ըսենց գալիս են, գալիս են, մի՛ օր, էրկու օր, մախլասի՝ մի
