Կը տեսնէ՞ք, մէկ նախադասութեան մէջ որքա՛ն սորուելիք կայ...
Եւ այս բաղդատական վերլուծումներով, բազմաթիւ օրինակներով ժամանակակիցներու եւ անցելասոյզներու տուած օրինակներով՝ կը համեմէ իր մտածումները, ընթերցողներումտածումները բեւեռելով իր տեսութեանց վրայ:
Քալանթարեանը կը յայտնէ.
«Ի հարկէ ժամանակակից գրագիտական մեթոդները որոշակի սուբեկտիւիզմ են պարունակում, ինչ—որ տեղ անտեսում են փորձն ու կուտակուած գիտելիքները, եւ շեշտը դնում են բնազդի, ներքնատեսութեան եւ ենթագիտակցութեան վրայ»:
Ան կ՛եզրափակէ.
«Գրականագիտութեան ըմբռնումը յաւերժական փոփոխութեան մէջ է, եւ կայուն է ընդամէնը որոշակի ժամանակահատուածում եւ որոշակի փիլիսոփայութեան շրջանակներում»:
1. ՛՛Միջտեքստայնութիւն՛՛ (կամ՝ ՛՛Ինտեքստայնութիւն՛՛)
«Անտիկ գրականութեան մէջ շրջանառւում էին առասպելների սիւժէները... յաճախ մի հեղինակից անցնում էին միւսին: Ուշագրաւ է, որ է, որ էսքիլէսը իր գրուածքները համարում էր ՛՛Փշրանքներ Հոմերոսի սեղանից՛՛:... Իսկ Քրիստոնէական դարաշրջանի գրականութիւնը ամբողջովին հագեցած է աստուածաշնչեան համեմատութիւններով...:
Միջտեքստային կապերի իրողութիւնը, արտայայտուած մասնակիօրէն, թէ բազմազան ձեւերով, տարբեր
