Էջ:Մաքսիմ Գորկի ֊ Բանաստեղծություններ և լեգենդներ.djvu/144

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

ԳԼԱՖԻՐԱ Դու էլ, աղջիկս, էդ բանից չես խուսափի։ Սերը մարդկանց արմատից Է տրված։

ՏԱԻՍՅԱ Սիրո մասին տե՛ս երգերում ո՛նց են դառը լալիս։ Փայփայեց, փայփայեց ու փախավ, սա սեր չէ, այլ շան զվարճալիք։

ԳԼԱՖԻՐԱ Դու բնավորություն ունես, խե՛լք էր պետք մի փոքր:

ՏԱԻՍՅԱ Խելք ես բավականին ունեմ:

Դոնատը և Պրոպոտեյը՝ գյուղական, զգեստով, տրեխներով, չի տարբերվում հասարակ մուժիկից, խոժոռ շուրջն է նայում:

ԴՈՆԱՏ Նստի՛ր

ՏԱԻՍՅԱ Ոնց է կերպարանափոխվել։ Ֆոկուսնիկ։

ՊՐՈՊՈՏԵՅ էս աղջկա մոտ ես չեմ խոսի, նա մայրապետի լրտեսն է:

ՏԱԻՍՅԱ (զայրացավ) Ես փողոցային աղջիկ չեմ, ժո՛ւլիկ։ Եվ չե՛մ գնա։ Կլսեմ բոլորը և կասեմ։ Նա քեզ ցույց կտա...

ԴՈՆԱՏ Դու, աղջի, խելոք եղիր, գնա, դո՛ւ էլ, Գլախա...

ԳԼԱՖԻՐԱ (խիստ) Գնանք. Տաի՛սյա:

ՏԱԻՍՅԱ Իսկ ես չեմ ուզում։ Ինձ հրամայված է ձեզ հետևել: Ամեն ինչ լսել: Կվռնդեք, ես նրան կասեմ՝ վռնդեցին, նշանակում է քո դեմ գաղտնիքներ են եղել:

ԴՈՆԱՏ (քնքուշ) Սիրելի՛ս, փռշտա՜մ մայրապետիդ վրա։ Դու— հասկացի՛ր, մարդիկ թագավորին