խիզախումը երբ ամբողջ 314 օր հայ այնթապցին երբեք ցոյց չտըւաւ իր կռնակը։
Հայ ֆետային եարի փոխան զէնք զրկեց։
Կ՚աւաղենք մերթ, որ հայը միայն եկեղեցիներ կառուցել եւ խաչքարեր հրաշակերտել գիտցած է։ Ո՛չ։ Այպէս չէ միայն։
Կ՚աւաղենք մերթ, որ հայը զօրանոցներ չէ կառուցած։
Ո՛չ, ճիշդ չէ այդ։
Հապա ի՞նչ էին մեր վանքերը եթէ ոչ զօրանոցներ։
Զօր. Անդրանիկը իր յաղթական կռիւներէն մէկ քանին մղած է վանք-զօրանոցէ։
Յիշեցէք պարսկական հողի վրայ կանգուն մնացած մեր Թադէի վանքը։ Չէ՞ որ շալակաւոր հայ ֆետայիներ, շալակով զէնք կրած էին մինչեւ Վան յանուն ազատութեան։
Այո՛, մենք գիտցած ենք նաեւ զօրանոց կառուցել վանքի անունին տակ, հոգիի եւ կեանքի ազատութեան համար։
1920-21ին այնթապահայը տուաւ մեծազօր օրինակը համագործակցութեան։ Կը մնայ այսօր այդ օրինակը վերածել գործի՛։
Գործի ժամն է, աշխարհի հայեր, ՄԻԱՑԷ՛Ք։
Խօսքը գործի վերածեցէք։
Հալէպ, 21 Մարտ 2008
