Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/130

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

զի յանձն առեալ Տիգրանայ՝ տայ զքոյր իւր Տիգրանուհի Աժդահակայ կնութեան։ Եւ չեւ եւս գիտելով զառ ՚ի նմանէ դաւաճանութիւնն՝ յուղարկէ զքոյր իւր որպէս օրէն է թագաւորաց։ Զոր առեալ Աժդահակայ, ոչ միայն վասն նենգին որ ՚ի սրտի իւրում, այլ և վասն գեղեցկութեանն, առաջին իւրոց կանանցն կարգէ և զչարութիւնն ՚ի ներքոյ ոստայն հինու։

ԻԹ․ Եթէ ո՛րպէս յայտնեցաւ նենգութիւնն եւ գրգռեցաւ մարտն. յորումն եւ մահն Աժդահակայ։

Զկնի այսորիկ ասէ, թէ ՚ի հաստատել Աժդահակայ զՏիգրանուհի ՚ի տիկնութիւն, ոչ ինչ առանց կամաց նորա ՚ի թագաւորութեան իւրում գործէր․ այլ բերանով նորա կարգէր զամենայն, և հրամանի նորա ամենեցուն հնազանդ լինել հրամայէր։ Եւ յօրինեալ զայս այսպէս՝ սկսանի նմա մեղմով պատրանս մատուցանել․ «Ոչ գի