8հսիլ Թ
ՆՐԱՆՔ, սկզքում Տաև ՍԱՄՍՈն
ԷՓԵՄԻԱ- (Գիգո(ուն) Բա՛ս բան չունի՚մ… Մո՚լլափ էստի, (Սամ-սոն|ւն) էս կլոլբնիկը տա՛ր սարղափն ու էս պիրոժնին էլ վազեբումը լա՛վ բաբաթ շինե։ (Սամսոնը վերցնում է) է՚չի դո շիտ կոճկնիրը բաք տուն էկաբ ինձ մո՚դ։ Աստուձ գիդենա, վիբչի գամն իմ ասում, թե մեկ էլ տեսիլ իմ քիզ էտենց, էլ մե սահաթ չիմ պահի քեզ։
ԳԻԳՈԼԻ- (Աոանձին, գլուխը շարժով) Օ՚հ, օ՚հ, օ՚հ, կրա՛կի
կտուր է՜,
ՍԱՄՍՈն- Բանումն էի, ախչիկ֊պարուն,
ԷՓԵՄԻԱ- (հարկանալով) Ջո՛ւղաբ էլ է տալխ (ԱոԱթինին) Արա՛, պահելու է՞։
Գիգոփյսւոաէձիէ, թափ տա (ով օձի ք բ
ԱՐՈԻԹԻՆ- (Սամսոնին սպւաւևալով) Հըա՜, մո՛ւղայիթ կաց… Դե՛, գնա' բանիտ, էլ ի՞նչ իս էտի կանգնի։ (Սամսոնը գլուխը շարժելով դոս՚ս է գնում աշ դոնից, գսւմբյոպն ու կարկանդակը ձեոքին: Հեւոո էփեմիա-յին, ցածր) Ախար, ձեոին բան ունե խիղճը, տեսնում իս քրտնքումր ծըլ֊ ծըլում է. րա՞ս էմարթլեբի։
ԷՓԵՄԻԱ- (Շարունակելով) Չէ՛, խիստ է խարաբ ըլում, ախար, է'։ էսօր դոշը բաց տուն էկավ, էքոլց առանց արխալոլխ կռւ տուն գա, Բջի համարցակոլթինը վի՞ս էկադրեբա, Մե֊մե ախչիկ֊պարուն էլ կա, իրանց բջի հիդ մասլահաթնիր ին անում, գի՛դիս՝ յիս էս հանգի բանիր չիմ սի֊ րի, Լաքիեն պիտի լաքիա րլի,
ԱՐՈԻԹԻՆ- Լա՛վ է, լավ, էս մեկը բախշե'. յիս կոլ խրատիմ իրան. (Աոանձին) Բախտավոր մարթ իմ, յիս ու իմ հոքին… (Գնալով ձեռքերը եաևը դարսած և համրիչը ձեոքին. կես ճանապարհից կիսաձայն երգում է) < Պիրզեդ գաքվս խալի, շավ շավի թվա,ի։ նախվա մսուրս շենի»,
Դարս է դնում ձախ դոնից:
Տեսիլ ժ
ԷՓեՍ՚ԻԱ, ԳԻԳՈԼԻ
ԷՓԵՄԻԱ— Չէ՛, մե հենց ապրիս. Գիգոլի. հասկացրո՛ւ էն լպստածին, վար քաղտքավտլ ի կենա, իմանում ի՞ս, ի՛նչ իմ ասում,
